Κάτι
Η συνέχεια του άρθρου με τον τίτλο Υπήρχε ποτέ τίποτα;
Αν ποτέ υπήρξε το Απόλυτο Τίποτα, τότε ακόμα το Απόλυτο Τίποτα θα υπήρχε. Εφόσον υπάρχει κάτι (εσύ, για παράδειγμα), αυτό σημαίνει ότι το Απόλυτο Τίποτα δεν υπήρξε ποτέ. Αν ποτέ υπήρχε, τότε εσύ δεν θα ήσουν εδώ να διαβάζεις αυτό τώρα. Το Απόλυτο Τίποτα θα ήταν ακόμα εδώ.
Συνεπώς, δεν υπήρξε καμία εποχή που να υπήρχε το Απόλυτο Τίποτα. Άρα, πάντοτε κάτι υπήρχε. Αλλά τι; Αν γυρίσουμε πίσω στην αρχή, τι ήταν αυτό το Κάτι που θα πρέπει να υπήρχε; Ήταν παραπάνω από ένα πράγμα ή μόνο ένα; Και πώς ήταν αυτό το Κάτι, αν κρίνουμε απ’ αυτά που υπάρχουν σήμερα;
Ας εξετάσουμε πρώτα το θέμα της ποσότητας. Ας θυμηθούμε ξανά το μεγάλο, σκοτεινό, σφραγισμένο δωμάτιο. Φανταστείτε ότι υπάρχουν δέκα μπαλάκια του τέννις μέσα στο δωμάτιο. Όσο πιο πίσω στο χρόνο μπορούμε να πάμε, υπήρχαν μόνο αυτά: δέκα μπαλάκια του τέννις.
Τι συμβαίνει στην συνέχεια; Ας υποθέσουμε ότι περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο. Τι θα υπάρχει μέσα στο δωμάτιο; Ακόμα μόνο οι δέκα μπάλες του τέννις, σωστά; Κι αυτό επειδή δεν υπάρχει καμία άλλη δύναμη. Και εμείς ξέρουμε ότι δέκα συνηθισμένες μπάλες του τέννις – όσος καιρός και να περάσει – δεν μπορούν να παράξουν καινούριες μπάλες. Ούτε και τίποτε άλλο.
Ωραία. Αν υπήρχαν έξι μπάλες του τέννις στο δωμάτιο από την αρχή; Θα άλλαζε αυτό την κατάσταση; Όχι, βέβαια. Εντάξει, αν υπήρχαν ένα εκατομμύριο μπαλάκια; Πάλι, καμία αλλαγή. Το μόνο που θα έχουμε μέσα στο δωμάτιο θα είναι μπάλες του τέννις, όσες κι αν είναι αυτές.
Αυτό που ανακαλύπτουμε είναι πως η ποσότητα δεν είναι το θέμα. Αν πάμε πίσω στην αρχή του χρόνου, η ποσότητα αυτού του Κάτι που υπήρχε δεν είναι τίποτα το σημαντικό. Ή μήπως είναι;
Ας βγάλουμε έξω τις μπάλες. Τώρα μέσα στο δωμάτιο υπάρχει ένα κοτόπουλο. Τώρα, ας περιμένουμε ένα χρόνο. Τι υπάρχει μέσα στο δωμάτιο; Μόνο ένα κοτόπουλο, σωστά; Αλλά τι θα γινόταν αν ξεκινούσαμε με μια κότα και έναν κόκορα στο δωμάτιο; Τώρα, αν περιμένουμε ένα χρόνο, τι θα έχουμε; Μερικά κοτοπουλάκια!
Άρα, η ποσότητα είναι σημαντική, μόνο ΑΝ στο δωμάτιο βρίσκονται τουλάχιστον δυο πράγματα που μπορούν να δημιουργήσουν ένα τρίτο πράγμα. Κότα + κόκορας = κοτοπουλάκι. Αλλά η ποσότητα δεν παίζει κανένα ρόλο αν μιλάμε για δυο πράγματα που δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα τρίτο. Μπάλα του τέννις + μπάλα ποδοσφαίρου = τίποτα.
Άρα, το θέμα δεν είναι τόσο η ποσότητα, αλλά η ποιότητα. Ποια χαρακτηριστικά έχει αυτό το Κάτι; Μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία άλλων πραγμάτων;
Ας πάμε πάλι πίσω στα κοτόπουλά μας, αλλά ας γίνουμε πιο ακριβείς, γιατί κάπως έτσι θα ήταν τα πράγματα στην αρχή αρχή. χουμε μια κότα κι έναν κόκορα στο δωμάτιο. Είναι σε διαφορετικά σημεία του δωματίου και αιωρούνται μέσα στο κενό. Μπορούν έτσι να κάνουν κοτοπουλάκια;
Όχι. Γιατί; Διότι δεν υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στο δωμάτιο πέρα από την κότα και τον κόκορα. Δεν υπάρχει αέρας ν’ αναπνεύσουν ή να πετάξουν, ούτε έδαφος για να περπατήσουν, ούτε τροφή για να συντηρηθούν. Δεν μπορούν να φάνε, να περπατήσουν, να πετάξουν ή ν’ αναπνεύσουν. Το περιβάλλον τους είναι το απόλυτο κενό.
Έτσι, κοτοπουλάκια δεν υπάρχουν. Τα κοτόπουλα δεν μπορούν να υπάρξουν ή να αναπαραχθούν χωρίς το κατάλληλο περιβάλλον. Στις κατάλληλες συνθήκες θα μπορούσαν να κάνουν άλλα κοτόπουλα. Και ίσως να φανεί παράξενο, αλλά μέσα σ’ ένα περιβάλλον που θα τα επηρέαζε, να μπορούσαν να μεταλλαχτούν με τον καιρό σε ένα άλλο είδους κοτόπουλου. Ή να μετατραπούν σε κάτι άλλο, σε μια ενυδρίδα ή σε μια καμηλοπάρδαλη, για παράδειγμα.
Έχουμε, λοιπόν, ένα δωμάτιο χωρίς περιβάλλον. Γι’ αυτό, χρειαζόμαστε Κάτι που να μπορεί να υπάρξει και χωρίς περιβάλλον. Κάτι που δεν χρειάζεται αέρα, φαγητό ή νερό για να ζήσει. Αυτό αποκλείει κάθε ζωντανό οργανισμό πάνω στη γη.
Μήπως τα άψυχα πράγματα; Δεν χρειάζονται περιβάλλον, είναι αλήθεια. Όμως, θα βρεθούμε στην ίδια θέση που ήμασταν με τα μπαλάκια του τέννις. Τα άψυχα πράγματα δεν παράγουν τίποτα. Ας πούμε πως, αντί για τα μπαλάκια, είχαμε ένα τρισεκατομμύριο μόρια υδρογόνου και τίποτα άλλο.
Εφόσον μιλάμε για άψυχα, ας εξετάσουμε τι χρειάζονται για να υπάρξουν. Έχετε ακούσει ποτέ για το Supercollider; Ήταν ένα πείραμα που ξεκίνησε η Αμερικανική κυβέρνηση για να δημιουργήσει ύλη πριν από μερικά χρόνια. Επρόκειτο για ένα υπόγειο τούνελ πολλών χιλιομέτρων μέσα στο οποίο άτομα ύλης θα έτρεχαν με υπερηχητική ταχύτητα και θα συγκρούονταν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν ένα μικροσκοπικό σωματίδιο. Όλα αυτά για ένα απειροελάχιστο κομματάκι ύλης.
Τι μας λέει, λοιπόν, αυτό; Πώς το παράδειγμά μας με τις μπάλες του τέννις δεν είναι καθόλου εύκολο. Θα χρειαζόταν ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ποσότητα ενέργειας για να παράξουμε μια μπαλίτσα απ’ το τίποτα. Και το μόνο που έχουμε είναι το τίποτα. Το δωμάτιο δεν έχει τίποτα μέσα.
Πού οδηγούμαστε, λοιπόν; Το Κάτι που υπήρχε από την αρχή θα πρέπει να υπήρχε χωρίς να εξαρτάται από οτιδήποτε άλλο. Θα πρέπει να ήταν εντελώς και απόλυτα αυτάρκες. Αφού Αυτό ήταν μόνο του στην αρχή. Και δεν χρειαζόταν κανένα περιβάλλον για να υπάρξει.
Δεύτερον, το Κάτι που υπήρχε στην αρχή θα πρέπει να είχε την δυνατότητα να δημιουργήσει και κάτι άλλο εκτός από τον Εαυτό του. Αφού, αν δεν μπορούσε, τότε μόνο αυτό το Κάτι θα υπήρχε και σήμερα. Όμως, κι άλλα πράγματα υπάρχουν σήμερα. Όπως εσύ.
Τρίτον, για να δημιουργηθεί κάτι άλλο από το τίποτα χρειάζεται απίστευτη δύναμη. Έτσι, το Κάτι θα πρέπει να είχε τεράστια δύναμη στη διάθεσή του. Αν μας χρειάζονται μίλια διαδρόμου και περισσότερη ενέργεια απ’ όση μπορούμε να τιθασεύσουμε, για να δημιουργήσουμε ένα μικροσκοπικό μόριο, πόση ισχύ θα χρειαζόταν για να δημιουργήσουμε όλη την ύλη του σύμπαντος;
Ας επιστρέψουμε στο δωμάτιό μας. Ας πούμε ότι έχουμε μια πολύ ξεχωριστή μπάλα του τέννις μέσα στο δωμάτιο, αφού αυτή θα μπορούσε να δημιουργήσει άλλες μπάλες. Έχει την απαιτούμενη δύναμη και ενέργεια. Και είναι εντελώς αυτάρκης, αφού δεν χρειάζεται τίποτε άλλο για να υπάρξει, και είναι το μοναδικό πράγμα που υπάρχει. Ας πούμε ότι αυτή η μπάλα είναι το Αιώνιο Κάτι.
Ας πούμε ότι αυτή η μπάλα παράγει μια άλλη μπάλα του τέννις. Ποια από τις δυο θα είναι μεγαλύτερη όσον αφορά το ΧΡΟΝΟ; Η μπάλα Νο 1. Αυτή είναι το Αιώνιο Κάτι. Υπήρχε πάντα. Η μπάλα Νο 2, όμως, δημιουργήθηκε από την μπάλα Νο 1. Έτσι, η μια μπάλα είναι πεπερασμένη, σε σχέση με το χρόνο, ενώ η άλλη χωρίς τέλος.
Ποια από τις δυο θα είναι μεγαλύτερη όσον αφορά τη ΔΥΝΑΜΗ; Και πάλι η μπάλα Νο 1. Έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει την μπάλα Νο 2 από το τίποτα, πράγμα που σημαίνει ότι έχει τη δυνατότητα να καταργήσει ή να καταστρέψει την μπάλα Νο 2. Έτσι, η μπάλα Νο 1 έχει πολύ περισσότερη δύναμη από την μπάλα Νο 2. Μάλιστα, η μπάλα Νο 2 θα πρέπει πάντα να εξαρτάται από την μπάλα Νο 1 για την ύπαρξή της.
Αλλά τι θα γινόταν αν η μπάλα Νο 1 μοιραζόταν λίγη από τη δύναμή της με την μπάλα Νο 2 - αρκετή δύναμη για να καταστρέψει την μπάλα Νο 1; Τότε η μπάλα Νο 2 θα ήταν δυνατότερη και η μπάλα Νο 1 θα έπαυε να υπάρχει, σωστά;
Υπάρχει ένα πρόβλημα μ’ αυτό. Αν η μπάλα Νο 1 μοιραζόταν λίγη από τη δύναμή της με την μπάλα Νο 2, πάλι αυτή θα ήταν δύναμη από την μπάλα Νο 1. Και το ερώτημα είναι: θα μπορούσε η μπάλα Νο 1 να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της για να καταστρέψει τον εαυτό της; Όχι. Πρώτα απ’ όλα, για να χρησιμοποιήσει τη δύναμή της, η μπάλα Νο 1 θα πρέπει να υπάρχει.
Δεύτερον, η μπάλα Νο 1 είναι τόσο δυνατή που ό,τι μπορεί να γίνει θα γίνει από αυτήν. Αλλά η μπάλα Νο 1 δεν μπορεί να πάψει να υπάρχει και άρα δεν μπορεί να πετύχει την καταστροφή της.
Η μπάλα Νο 1 δεν μπορεί να καταργηθεί, γιατί η μπάλα Νο 1 ποτέ δεν δημιουργήθηκε εξ αρχής. Η μπάλα Νο 1 πάντα υπήρχε. Είναι το Αιώνιο Κάτι. Κι έτσι αυτή είναι η ίδια η ύπαρξη. Είναι η ζωή, η ζωή χωρίς όρια. Για να καταστραφεί η μπάλα Νο 1 θα χρειαζόταν κάτι ισχυρότερο. Αλλά τίποτα δεν είναι ισχυρότερο από την μπάλα Νο 1, κι ούτε θα μπορούσε ποτέ να είναι. Υπάρχει χωρίς να έχει ανάγκη από τίποτε άλλο. Κι έτσι δεν μπορεί να μεταβληθεί από εξωτερικές δυνάμεις. Δεν έχει τέλος, γιατί δεν είχε και αρχή. Είναι ό,τι είναι και δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Δεν μπορεί να πάψει να υπάρχει, γιατί η ΥΠΑΡΞΗ είναι η ίδια της η φύση. Υπό αυτήν την έννοια, είναι αδιάφθορη.
Αυτό που βλέπουμε είναι το εξής: Το Κάτι που υπήρχε στην αρχή θα είναι πάντα ισχυρότερο από το κάτι άλλο που δημιούργησε. Αυτό το Κάτι υπάρχει από μόνο του. Το κάτι άλλο, όμως, χρειάζεται το Κάτι για να υπάρξει. Επομένως, το κάτι άλλο έχει ανάγκες. Κι έτσι είναι κατώτερο από το Κάτι, και έτσι πάντα θα είναι, αφού το Αιώνιο Κάτι δεν έχει ανάγκη από τίποτα.
Το Κάτι μπορεί να δημιουργήσει κάτι άλλο που να του μοιάζει κατά κάποιον τρόπο, αλλά ότι κι αν γίνει, αυτό το κάτι άλλο θα είναι και λίγο διαφορετικό από το Κάτι σε άλλους τομείς. Το Αιώνιο Κάτι θα είναι πάντοτε μεγαλύτερο ως προς το χρόνο και τη δύναμη. Επομένως, το Αιώνιο Κάτι δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα ακριβώς ίσο με τον Εαυτό του πράγμα. Αυτό υπήρχε πάντα. Αυτό μόνο μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο.
Θέλετε να εξερευνήσετε περισσότερο το Αιώνιο Κάτι; Δείτε το άρθρο με τον τίτλο Ποιος.
