Από τον Richard Purnell
Ο Δρ..Henry Brandt, στο περιοδικό Collegiate Challenge λέει ότι υπάρχει ένα σύνδρομο, ένα μοτίβο, όταν τα ζευγάρια έρχονται σ’ αυτόν. Λένε « Στην αρχή, το σεξ ήταν συναρπαστικό. Μετά άρχισα να αισθάνομαι παράξενα με τον εαυτό μου, και στη συνέχεια με το σύντροφό μου. Διαφωνήσαμε και μαλώσαμε, και τελικά χωρίσαμε. Τώρα είμαστε εχθροί».
Το σύνδρομο αυτό είναι αυτό που εγώ ονομάζω το σύνδρομο του επόμενου πρωινού (morning-after syndrome). Ξυπνήσαμε και ανακαλύψαμε ότι δεν υπάρχει πραγματική οικειότητα. Η σεξουαλική σχέση δε μας ικανοποιεί πια, και καταλήγουμε με κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά θέλαμε από την αρχή. Αυτό που έχεις είναι δύο εγωκεντρικοί άνθρωποι που αναζητούν ικανοποίηση του εαυτού τους. Τα στοιχεία της αληθινής αγάπης και οικειότητας δεν μπορούν να αποκτηθούν «στιγμιαία», και βρίσκεις τον εαυτό σου σε μια ανισόρροπη κατάσταση, ψάχνοντας για αρμονία.
Ο καθένας από εμάς έχει πέντε σημαντικές πλευρές στη ζωή του. Τη σωματική, τη συναισθηματική, τη διανοητική, την κοινωνική, και την πνευματική πλευρά. Όλες αυτές οι πέντε πλευρές είναι σχεδιασμένες να λειτουργούν μαζί με αρμονία. Στην αναζήτησή μας για οικειότητα θέλουμε τη λύση σήμερα, ή ακόμη καλύτερα χθες. Ένα από τα προβλήματά μας είναι ότι θέλουμε «άμεση» ικανοποίηση. Όταν η ανάγκη για οικειότητα σε μια σχέση δεν ικανοποιείται, ψάχνουμε για μια «άμεση» λύση. Πού ψάχνουμε όμως? Στη σωματική, τη διανοητική, την κοινωνική, τη συναισθηματική, ή την πνευματική μας πλευρά? Στη σωματική. Είναι ευκολότερο να είσαι σωματικά οικείος με κάποιον απ’ ότι σε οποιονδήποτε από τους άλλους τέσσερις τομείς. Μπορείς να έρθεις σωματικά κοντά με κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου μέσα σε μια ώρα, ή μισή – εξαρτάται μόνο από την παρόρμηση! Αλλά σύντομα ανακαλύπτεις ότι το σεξ μπορεί να ανακουφίσει μόνο προσωρινά την επιφανειακή επιθυμία. Υπάρχει ακόμη μια βαθύτερη ανάγκη που μένει ανικανοποίητη.
Τι κάνεις όταν τα ρίγη συγκίνησης και ο ενθουσιασμός ξεφτίζουν και όσο πιο πολύ σεξ κάνεις, τόσο λιγότερο σου αρέσει? Το κάνουμε να φαίνεται λογικό λέγοντας, «Είμαστε ερωτευμένοι. Όχι, εννοώ πραγματικά ερωτευμένοι.» Παρόλα αυτά βρίσκουμε ακόμη τους εαυτούς μας να αισθάνονται ένοχοι και ανικανοποίητοι. Σε όλα τα πανεπιστήμια της Αμερικής βλέπω άντρες και γυναίκες να ψάχνουν για οικειότητα, πηγαίνοντας από τη μια σχέση στην άλλη ελπίζοντας, « Αυτή τη φορά θα το πετύχω. Αυτή τη φορά θα βρω μια σχέση που θα διαρκέσει.»
Πιστεύω ότι αυτό που πραγματικά θέλουμε δεν είναι το σεξ. Αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι η οικειότητα.
Σήμερα, η λέξη οικειότητα χρησιμοποιείται περισσότερο σε σεξουαλικές αναφορές. Αλλά είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Περιλαμβάνει όλες τις διαφορετικές διαστάσεις της ζωής μας – ναι, τη σωματική, αλλά και την κοινωνική, τη συναισθηματική, τη διανοητική, και πνευματική της όψη. Η οικειότητα στην πραγματικότητα σημαίνει το να μοιράζεσαι ολοκληρωτικά τη ζωή σου. Και δεν έχουμε όλοι αισθανθεί την επιθυμία κάποια στιγμή να έρθουμε πιο κοντά με κάποιον, να ζήσουμε αρμονικά, να μοιραστούμε τη ζωή μαζί του ολοκληρωτικά?
Ο Marshall Hodge στο βιβλίο του Your Fear of Love. γράφει, « Επιθυμούμε στιγμές έκφρασης αγάπης, τρυφερότητας, να έρθουμε πιο κοντά, αλλά συχνά, στο κρίσιμο σημείο, κάνουμε πίσω. Φοβόμαστε να έρθουμε πιο κοντά. Φοβόμαστε την αγάπη.» Σε άλλο σημείο ο Hodge γράφει, « Όσο πιο κοντά έρχεσαι σε κάποιον, τόσο πιο πιθανό είναι να πληγωθείς». Είναι ο φόβος του πόνου που συχνά μας οδηγεί μακριά από το να βρούμε πραγματική οικειότητα.
Σε μια σειρά διαλέξεων σε κάποιο πανεπιστήμιο στο Νότιο Ιλινόις, μετά από μια από τις συναντήσεις, μια γυναίκα ήρθε και μου είπε « Πρέπει να σου μιλήσω για τα προβλήματα του συντρόφου μου.» Καθίσαμε, και άρχισε να μου λέει τα προβλήματά της. Μετά από λίγο, είπε το εξής: « Τώρα προσπαθώ ώστε να μην πληγωθώ ποτέ ξανά.» Της είπα, « Με άλλα λόγια δηλαδή, προσπαθείς ώστε να μην αγαπήσεις ποτέ ξανά.» Νόμιζε ότι το παρερμήνευσα, κι έτσι συνέχισε. «Όχι, δε λέω αυτό. Απλά δε θέλω να πληγώνομαι πια. Δε θέλω πόνο στη ζωή μου.» Είπα, « Σωστά, δε θέλεις αγάπη στη ζωή σου.» Βλέπετε, δεν υπάρχει «ανώδυνη αγάπη». Όσο πιο κοντά ερχόμαστε σε κάποιον, τόσο πιο πιθανό είναι να πληγωθούμε.
Θα έλεγα ότι εσύ ( και περίπου το 100% του πληθυσμού) έχεις πληγωθεί σε κάποια σχέση. Το ερώτημα είναι, πώς διαχειρίζεσαι αυτό τον πόνο? Προσπαθώντας να καμουφλάρουμε τον πόνο, πολλοί από εμάς βγάζουμε προς τα έξω αυτό που ονομάζω «διπλό σημάδι». Λέμε σε κάποιον, « Κοίτα, θέλω να έρθεις πιο κοντά μου. Θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ… αλλά για περίμενε λίγο, έχω πληγωθεί στο παρελθόν. Όχι, δε θέλω να συζητάω αυτά τα θέματα. Δε θέλω να ακούω αυτά τα πράγματα.» Χτίζουμε τοίχους γύρω από την καρδιά μας για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από όποιον προσπαθήσει να μας πληγώσει. Αλλά ο ίδιος τοίχος που κρατά τους ανθρώπους μακριά, κρατά κι εμάς κολλημένους μέσα. Το αποτέλεσμα? Μοναξιά… η πραγματική οικειότητα και αγάπη δεν είναι δυνατές.
Η αγάπη είναι περισσότερο από συναίσθημα, και είναι πολύ περισσότερο από ένα καλό συναίσθημα. Αλλά η κοινωνία μας πήρε αυτό που ο Θεός είχε πει για την αγάπη, το σεξ και την οικειότητα και το άλλαξε σε απλά συναισθήματα Θεός περιγράφει την αγάπη μ μεγάλη λεπτομέρεια στη Βίβλο, ειδικά στην Επιστολή προς Κορινθίους Α’, κεφάλαιο 13. Για να αντιληφθείς όλη τη βαρύτητα του ορισμού του Θεού για την αγάπη, ας δούμε τα εδάφια 4 – 7 (Α΄ Κορινθίους 13:4-7) με τον παρακάτω τρόπο. Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν κάποιος σε αγαπούσε όπως ο Θεός λέει ότι θα ‘πρεπε να αγαπηθούμε:
Αυτός είναι ο τρόπος που ο Θεός ορίζει την αγάπη που θέλει να ζούμε στις σχέσεις μας. Θα παρατήρησες ότι αυτό το είδος της αγάπης εστιάζει στο άλλο πρόσωπο. Είναι δοτική, και δεν στρέφεται στον εαυτό μας. Και εκεί είναι το πρόβλημα. Ποιος μπορεί να ανταποκριθεί σε κάτι τέτοιο?
Για να ζήσουμε αυτό το είδος της αγάπης στις σχέσεις μας, πρέπει πρώτα να ζήσουμε την αγάπη του Θεού για μας. Δεν μπορείς επομένως να δείξεις αυτού του είδους την αγάπη προς κάποιον, αν δεν έχεις αγαπηθεί ποτέ με παρόμοιο τρόπο. Ο Θεός, που σε ξέρει, που ξέρει τα πάντα για σένα, σε αγαπάει τέλεια.
Ο Θεός μας λέει μέσω του προφήτη Ιερεμία, « Σε αγάπησα με αιώνια αγάπη· γι' αυτό σε έλκυσα με έλεος» (Ιερεμίας 31:3). Γι’ αυτό, η αγάπη του Θεού για σένα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει.
Ο Θεός μας αγάπησε τόσο πολύ ώστε επέτρεψε ο Ιησούς Χριστός να σταυρωθεί (μια αρχαία μορφή εκτέλεσης) για τις αμαρτίες μας, έτσι ώστε να μπορούμε να ‘καθαριστούμε’. Διαβάζουμε στη Βίβλο, « Γιατί ο Θεός αγάπησε με μια τέτοια αγάπη τον κόσμο, ώστε πρόσφερε το Γιο του το Μονογενή, για να μην χαθεί ο καθένας που πιστεύει σ' αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάννης 3:16). Όταν στρεφόμαστε στο Θεό και δεχόμαστε τη συγχώρεσή Του, τότε αρχίζουμε να ζούμε την αγάπη Του.
Ο Θεός μας λέει, « Αν εμείς ομολογούμε τις αμαρτίες μας, Αυτός είναι πιστός στο λόγο του και είναι δίκαιος, ώστε να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία» (Α΄ Ιωάννου 1:9). Ο Θεός όχι μόνο συγχωρεί τις αμαρτίες μας, αλλά τις ξεχνά και μας καθαρίζει.
Ο Θεός συνεχίζει να μας αγαπά ότι κι αν συμβεί. Συχνά οι σχέσεις τελειώνουν όταν κάτι σε αυτές αλλάζει, όπως για παράδειγμα μετά από ένα καταστροφικό ατύχημα ή αλλαγή της οικονομικής κατάστασης. Αλλά η αγάπη του Θεού δε βασίζεται στην εξωτερική μας εμφάνιση ή στο ποιος ή τι είμαστε.
Όπως βλέπεις, η οπτική του Θεού για την αγάπη είναι τελείως διαφορετική από αυτό που η κοινωνία μας λέει ότι είναι αγάπη. Μπορείς να φανταστείς μια σχέση με αυτό το είδος αγάπης? Ο Θεός απλά μας λέει ότι η συγχώρεση και η αγάπη Του είναι διαθέσιμη σε όποιον τη ζητήσει. Είναι το δώρο Του προς εμάς. Αλλά αν αρνηθούμε το δώρο αυτό, εμείς είμαστε αυτοί που απομακρύνουμε τους εαυτούς μας από το να βρούμε αληθινή πληρότητα, αληθινή οικειότητα κι αληθινό σκοπό στη ζωή μας.
Η αγάπη του Θεού μας δίνει την απάντηση. Αυτό που εμείς έχουμε να κάνουμε είναι να ανταποκριθούμε με πίστη και δέσμευση. Η Βίβλος λέει για τον Ιησού: « Σε όσους όμως Τον δέχτηκαν, σ' αυτούς έδωσε το προνόμιο να γίνουν παιδιά του Θεού, σ' εκείνους δηλαδή, που πιστεύουν στ' όνομά Του » (Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 1:12). Ο Θεός έστειλε το μόνο Του Υιό, τον Ιησού, να πεθάνει στη θέση μας. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Τρεις μέρες αργότερα, ο Ιησούς αναστήθηκε από το θάνατο. Όπως ο Θεός, είναι σήμερα ζωντανός και θέλει η αγάπη Του να ‘μπει’ στην καρδιά σου. Από τη στιγμή που θα Τον δεχτείς, θα μείνεις έκπληκτος με το τι μπορεί να κάνει στη ζωή και τις σχέσεις σου.
Ο λόγος του Θεού μας λέει, « Όποιος πιστεύει στον Υιό (τον Ιησού Χριστό) έχει ζωή αιώνια, όποιος όμως δεν πιστεύει στον Υιό, δε θα γευθεί ζωή, αλλά η οργή του Θεού συνεχίζει να παραμένει πάνω του» (Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 3:36). Αυτό που ο Θεός θέλει για μας είναι να έχουμε ζωή, όχι μόνο για σήμερα, αλλά για την αιωνιότητα. Αν επιλέξουμε να Τον απορρίψουμε, τότε έχουμε επιλέξει τη συνέπεια της αμαρτίας που είναι θάνατος και αιώνιος διαχωρισμός απ’ Αυτόν.
Είναι η αποδοχή του Ιησού Χριστού, το να Τον αποδεχθούμε και να Τον εμπιστευτούμε στη ζωή μας, αυτό που φέρνει τη ζωή μας σε ισορροπία. Η πίστη στο Θεό απελευθερώνει τη συγχωρητικότητα του Θεού. Δε χρειάζεται να κρυβόμαστε πια, ούτε να ακολουθούμε το δικό μας δρόμο. Είναι Αυτός εκεί μαζί μας. Έχουμε ειρήνη μαζί Του. Αφού βάλουμε την πίστη και την εξάρτησή μας σ’ Εκείνον, έρχεται στη ζωή μας και αποκτούμε οικειότητα μαζί Του. Η συγχωρητικότητά Του είναι εκεί να μας ‘καθαρίσει’ κι από την πιο βαθιά αμαρτία, τον πιο έντονο εγωκεντρισμό, το μεγαλύτερο πρόβλημα ή αγώνα που είχαμε ή θα έχουμε ποτέ.
Μέσα στη Βίβλο, η θέση του Θεού σχετικά με το σεξ είναι απόλυτα ξεκάθαρη. Ο Θεός έχει κρατήσει το σεξ για το γάμο και μόνο αυτόν. Όχι γιατί θέλει να μας κάνει μίζερους, αλλά επειδή θέλει να προστατεύσει τις καρδιές μας. Θέλει να χτίσει μια προστατευτική βάση για μας, ώστε όταν μπούμε σ’ ένα γάμο, η οικειότητά του να βασίζεται στην ασφάλεια της αγάπης και της σοφίας του Θεού.
Όταν εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας στον Ιησού Χριστό, μας δίνει νέα αγάπη και νέα δύναμη μέρα με τη μέρα. Εδώ είναι όπου η οικειότητα που ψάχνουμε ικανοποιείται. Ο Θεός μας δίνει μια αγάπη που δεν παραιτείται, και δε σταματάει με τα χρόνια που περνούν ή τις εποχές που αλλάζουν. Η αγάπη Του μπορεί να φέρει δύο ανθρώπους μαζί, με Εκείνον στο κέντρο αυτής της ένωσης. Μέσα σε μια σχέση, καθώς ‘μεγαλώνεις’ μαζί με τον άλλον, όχι μόνο πνευματικά, αλλά και κοινωνικά, διανοητικά και συναισθηματικά, μπορείς να αναπτύξεις μια ειλικρινή, με αμοιβαίο ενδιαφέρον και βαθειά σχέση που σε γεμίζει και σε συναρπάζει! Και όταν η σχέση αυτή ολοκληρωθεί με το γάμο, η σεξουαλική θα ισχυροποιήσει μόνο τα θεμέλια που έχουν μπει.
Μπορείς να δεχθείς τον Ιησού Χριστό αμέσως τώρα με πίστη μέσω της προσευχής. Η προσευχή δεν είναι άλλο παρά συνομιλία με το Θεό. Ο Θεός ξέρει την καρδιά σου και δεν Τον απασχολούν τόσο τα λόγια σου, αλλά η διάθεση της καρδιάς σου. Μια τέτοια προσευχή θα μπορούσε να είναι η εξής: « Κύριε Ιησού, σε χρειάζομαι. Σε ευχαριστώ που πέθανες στο σταυρό για τις αμαρτίες μου. Ανοίγω την πόρτα της ζωής μου και δέχομαι Εσένα ως Σωτήρα και Κύριό μου. Σε ευχαριστώ γιατί συγχώρησες τις αμαρτίες μου και μου έδωσες αιώνια ζωή. Πάρε τον έλεγχο της ζωής μου και κάνε με αυτόν που Εσύ θέλεις να είμαι».
Εκφράζει αυτή η προσευχή την επιθυμία της καρδιάς σου; Αν ναι, κάνε αυτή την προσευχή τώρα. Πιστεύοντας στον Ιησού Χριστό, Εκείνος θα έρθει στη ζωή σου όπως το υποσχέθηκε. Αυτό θα ξεκινήσει μια σχέση μαζί Του που θα γίνεται όλο και πιο στενή, όλο και πιο οικεία καθώς θα Τον γνωρίζεις καλύτερα. Και με Εκείνον στο κέντρο της, η ζωή σου θα λάβει μια νέα διάσταση - πνευματική – φέρνοντας περισσότερη αρμονία και πληρότητα σε όλες τις σχέσεις σου.
Ζήτησα από τον Ιησού να έρθει και να αλλάξει την ζωή μου (ακολουθούν βοηθητικές πληροφορίες)…
Παρακαλώ δώστε μου περισσότερες πληροφορίες για το πώς μπορώ να γνωρίσω καλύτερα τον Ιησού Χριστό…
© 1997 Richard Purnell. Richard Purnell has spoken to students on over 450 university and college campuses. He is the author of 12 books, including Becoming a Friend and Lover and Free to Love Again: Coming to Terms with Sexual Regret.