Αληθινή ζωή
Τρεις άνθρωποι διηγούνται πού βρήκαν πληρότητα, αποδοχή και σκοπό στη ζωή τους.
Ένιωσες ποτέ ότι πρέπει να υπάρχει κάτι περισσότερο στη ζωή; Κάτι πέρα από το να υπάρχεις απλά; Οι ακόλουθες είναι κάποιες ειλικρινείς αφηγήσεις για την αληθινή ζωή και το ρόλο του Θεού σε αυτή.
Πληρότητα στην αληθινή ζωή [από τον John G.]
Ίσως έχεις ακούσει για κάποιον που είχε σκοπό της ζωής του να σκαρφαλώσει ένα συγκεκριμένο βουνό. Όταν τελικά έφτασε στην κορυφή, ένιωσε μεγάλη απογοήτευση. Δεν είχε πλέον άλλο στόχο μιας και είχε ταξιδέψει παντού και το κενό μέσα του ακόμα υπήρχε . Είναι σαν τον επαγγελματία ποδοσφαιριστή που μελαγχολεί μετά την κατάκτηση του μεγαλύτερου κυπέλλου.
Η εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο έμοιαζε πολύ με αυτή τη κατάσταση. Μέχρι την τελευταία μου χρονιά, είχα κάνει όλα όσα οι άνθρωποι μου έλεγαν ότι θα μου δώσουν πληρότητα….ήμουν μέλος μιας αδελφότητας και άλλων φοιτητικών οργανώσεων, έχοντας άπλετο χρόνο για πάρτυ και διασκέδαση, παίρνοντας αρκετά καλούς βαθμούς και περνώντας αρκετό χρόνο με κοπέλες που πραγματικά μου άρεσαν.
Όλα όσα ήθελα να κάνω, να πετύχω σαν φοιτητής…. έγιναν. Παρόλα αυτά, όταν έφτασα «στην κορυφή του βουνού», ήμουν ακόμη ανικανοποίητος. Κάτι έλειπε, δεν είχα άλλους στόχους και δεν έβρισκα νόημα πουθενά. Maybe you've heard about the guy whose life goal was to climb a certain mountain. When he finally reached the top, he was terribly disappointed. There was nowhere else for him to go, and something was still missing in his life. It's like the pro football player who gets depressed after winning the Super Bowl.
Φυσικά, κανένας δεν γνώριζε ότι έτσι ένιωθα για τη ζωή…. εξωτερικά δεν το έδειχνα. Είναι ειρωνικό, αλλά ένιωθα ότι πολλά αγόρια στην αδελφότητα με εκτιμούσαν και με θαύμαζαν. Ίσως εύχονταν οι ζωές τους να ήταν περισσότερο σαν τη δική μου. Δεν γνώριζαν πόσο ανικανοποίητος ένιωθα.
Υπήρχε ωστόσο, κι άλλη μια παρέα αγοριών στην αδελφότητα. Τους αποκαλούσα «Οι ξερόλες της Βίβλου». Παρόλο που τους κορόιδευα και πάντα έψαχνα λόγους να τους κατακρίνω, υπήρχε κάτι σε αυτούς που δεν μπορούσα να προσπεράσω…… δεν φαίνονταν να είναι ελλιπείς σε κάτι. Φαίνονταν να έχουν την αληθινή ολοκλήρωση που τόσο έψαχνα. Φαίνονταν να γνωρίζουν το νόημα της ζωής.
Το καλοκαίρι, μετά τον τελευταίο μου χρόνο στο σχολείο, με κάλεσαν σε μια Βιβλική μελέτη σε μια εκκλησία. Πήγα χωρίς να ξέρω γιατί. Μάλλον εκείνη τη περίοδο ήμουν πιο ανοικτός στα πνευματικά ζητήματα απ’ ότι συνήθως. Όταν ο νεαρός άρχισε να μιλάει από την Αγία Γραφή ξαφνιάστηκα. ‘Έι, όσα λέει είναι αυτά ακριβώς που έχω ανάγκη’ σκέφτηκα. Μου προκάλεσε δέος το πόσο αληθινή είναι η Αγία Γραφή και πόσο σχετική φαινόταν με τη ζωή μου.
Ήταν λες και ο ίδιος ο Θεός χτυπούσε την πόρτα της καρδιάς μου…… ωστόσο δεν ήθελα ακόμη να Τον αφήσω να μπει μέσα. Σκεφτόμουν συνέχεια πόσο θα άλλαζε η ζωή μου και πόσο περίεργο θα με θεωρούσαν οι φίλοι μου. Φοβόμουν. Αλλά όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ο Θεός με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι αυτό που έπρεπε να κάνω είναι να ξεκινήσω μια σχέση μαζί Του. Έτσι, Του είπα ότι ειλικρινά Τον ήθελα να έρθει στη ζωή μου.
Αυτό που συνέβη μετά είναι δύσκολο να το περιγράψω. Μπορώ μόνο να το θέσω ως εξής : ‘συνάντησα’ τον Θεό. Και όταν Τον συνάντησα, ανακάλυψα την αληθινή ολοκλήρωση. Ένιωσα μια πληρότητα που δεν είχα βιώσει πριν, σαν ένα άδειο κομμάτι βαθιά μέσα στη ψυχή μου να είχε γεμίσει……. μια πληρότητα που αποτελεί μέρος της ζωής μου από εκείνη τη μέρα.
Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι δεν ήμουν ο μόνος που είχα αυτή την εμπειρία. Είναι αυτό που ο Ιησούς Χριστός μπορεί να κάνει στη ζωή του καθένα. Αυτός είπε (και ακόμη λέει) : «Εγώ είμαι το ψωμί της ζωής. Όποιος έρχεται σε μένα, δεν θα πεινάσει και όποιος πιστεύει σε μένα, δεν θα διψάσει ποτέ»1. Ο Ιησούς Χριστός μας προσφέρει μια αληθινή σχέση μαζί Του.
Η ζωή συνεχίζει να έχει τις χαρές και τις λύπες της , τις απογοητεύσεις και τους καθημερινούς αγώνες της. Αλλά αυτό που δίνει νόημα στη ζωή μου και με ικανοποιεί πλήρως είναι η πραγματική ολοκλήρωση που γεύτηκα γνωρίζοντας τον Ιησού Χριστό.
Αποδοχή στην αληθινή ζωή [από τον Robert C.]
Καθώς μεγάλωνα, το να βλέπω τον Μάγο του Οζ στην τηλεόραση ήταν από μόνο του ευκαιρία για γιορτή.. Ίσως να θυμάστε την ιστορία. Η Ντόροθυ φεύγει από το Κάνσας και κάνει αναγκαστική προσγείωση στη χώρα του Οζ, όπου πολύ βολικά εξοντώνει την κακιά μάγισσα και αυτόματα γίνεται μια διασημότητα. Αυτή η τιμή και η καλή διάθεση των κατοίκων του Οζ ωστόσο, δε φτάνουν για να ικανοποιήσουν την λαχτάρα της : την επιθυμία της να βρίσκεται στο σπίτι της. Ευτυχώς, το μόνο που η Ντόροθυ πρέπει να κάνει είναι να ταξιδέψει για να δει τον μάγο……. τον θαυμαστό μάγο του Οζ. Έτσι , πριν καλά-καλά το καταλάβει και η ίδια, βρίσκεται σε ένα ταξίδι παρέα με τρεις συντρόφους και με αυξημένη τη χαρούμενη προσδοκία της να συναντήσει αυτή τη μεγάλη και σημαντική μορφή.
Θυμάστε τι έγινε μετά; Αντί για έναν ευγενικό και συμπονετικό μάγο, την Ντόροθυ και τους φίλους της υποδέχεται μια τρομερή, γεμάτη θυμό φωνή που προστάζει ένα σχεδόν αδύνατο τόλμημα προκειμένου να αποδείξουν την αξία τους : να κλέψουν τη σκούπα της κακιάς μάγισσας.
Αυτά λοιπόν για τον ‘θαυμαστό’ μάγο του Οζ.
Ύστερα από αμέτρητες, ταραχώδεις δοκιμασίες η Ντόροθυ και οι φίλοι της στέκονται για άλλη μια φορά μπροστά στον μάγο του Οζ (αυτή τη φορά με τη σκούπα μαζί) όταν ξαφνικά ο σκύλος της Ντόροθυ Τότο, τραβάει τη κουρτίνα πίσω απ’ την οποία αποκαλύπτεται ένας ευγενικός γεράκος που δε μοιάζει σε τίποτα με τον γκρινιάρη μάγο.
Καθώς μεγάλωνα, θεωρούσα τον Θεό κάτι σαν τον μάγο του Οζ. Νόμιζα ότι ήταν κακός, ευέξαπτος και ότι στην πραγματικότητα γνώριζε πολύ λίγα για μένα. Οι λίγες εικόνες Του που έβλεπα στην εκκλησία σαν παιδί, Τον παρουσίαζαν απόμακρο, εξωκοσμικό, απρόσιτο. Τον θάνατό Του στον σταυρό -μια συνηθισμένη εικόνα- τον αντιλαμβανόμουν σαν μια μεγάλη θυσία, μια θυσία όμως που έκανε απρόθυμα. Αυτό που πραγματικά είχε σημασία γι’ Αυτόν ,σκεφτόμουν, ήταν το πόσο καλά συμπεριφερόμουν και κατά πόσο ζούσα σύμφωνα με τα στάνταρ Του. Αν ποτέ θα γινόμουν δεκτός από Αυτόν, θα έπρεπε πρώτα να έχω αποδείξει τον εαυτό μου άξιο αυτής της αποδοχής. Όπως μπορείς να φανταστείς, ο Θεός δεν ήταν μια σημαντική φιγούρα στη ζωή μου. Θαυμαστός, δεν ήταν ένα επίθετο που θα χρησιμοποιούσα για να Τον περιγράψω.
Αργότερα, σαν πρωτοετής στο πανεπιστήμιο, όλα αυτά άλλαξαν. Η κουρτίνα τραβήχτηκε. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, κάποιος μου έδειξε μέσα στην Αγία Γραφή -ένα βιβλίο που πάντα πίστευα ότι είχε πολλά αδιευκρίνιστα σημεία- ποιος πραγματικά ήταν ο Θεός. Δεν ήταν γεμάτος θυμό ή κακία – ακριβώς το αντίθετο μάλιστα. Ήταν γεμάτος αγάπη και σπλαχνικότητα. Γνώριζε ότι είμαι ανίκανος να ζήσω μια τέλεια ζωή, σύμφωνα με τα δικά Του στάνταρ. Έτσι, ορμώμενος από την μεγάλη Του αυτή αγάπη, έγινε ο Τέλειος Άνθρωπος και κατάφερε να ζήσει με αυτά τα στάνταρ (αντί) για μένα.
Ο Ιησούς Χριστός ,έμαθα, δεν ήταν μόνο τα παράδειγμα αλλά και ο αντικαταστάτης μου. Δεν χρειαζόταν να μιμηθώ τα πάθη Του αλλά να επωφεληθώ πλήρως από αυτά. Με το θάνατό Του στον Σταυρό -που συνειδητοποίησα ότι επέλεξε ο Ίδιος - οι αμαρτίες και οι αποτυχίες μου κρίθηκαν. Στο Σταυρό, ο Θεός απέδειξε τη μεγάλη Του αγάπη για μένα. Ήταν εκεί ,στο Σταυρό, οπού με δέχτηκε. Όπως λέει η Αγία Γραφή : «Αυτόν που δεν είχε γνωρίσει αμαρτία, Τον φόρτωσε ο Θεός με όλη την αμαρτία για χάρη μας, για να μπορέσουμε εμείς μέσω Εκείνου να βρούμε τη σωτηρία κοντά στον Θεό»2.
Η αληθινή αποδοχή, ανακάλυψα, βρίσκεται σε Αυτόν που βρίσκεται πίσω από την κουρτίνα. Σε προκαλώ να την τραβήξεις, να Τον ανακαλύψεις εσύ ο ίδιος και να σκεφτείς πολύ σοβαρά την προσφορά που σου κάνει για αποδοχή και συγχώρηση.
Σκοπός στην αληθινή ζωή [από τον Marilyn A.]
Πάντα πίστευα ότι η ζωή πρέπει να έχει νόημα. Όχι απαραίτητα το κάθε λεπτό της μέρας. Εννοώ, πόσο νόημα υπάρχει στο να βάζεις πλυντήριο; Ούτε θα έπρεπε η ζωή να είναι πάντα μες τη σοβαρότητα. Όλοι μας χρειαζόμαστε και στιγμές που απλά να περνάμε καλά.
Αλλά η ζωή δε μπορεί να περιορίζεται στην αναζήτηση της ευχαρίστησης, επειδή η απόλαυση δεν διαρκεί. Είναι εδώ για ένα λεπτό και μετά….. περνάει, πάει! Ο συγγραφέας (Ραβίνος Ζαχαρίας) το έθεσε σωστά όταν είπε : ‘Εάν δεν υπάρχει κάποιο μεγαλύτερο νόημα στη ζωή….. τότε η ζωή είναι μια ζωή χωρίς κινητήρια δύναμη, χωρίς βαθύτερη υπόσταση ή εξήγηση’.
Για αρκετά χρόνια μελετούσα τις φιλοσοφικές απόψεις των Ντοστογιέφσκι, Σαρτρ, Νίτσε, Σωκράτη και πολλών άλλων….. ψάχνοντας για κάτι ανώτερο που θα μου έδινε κίνητρο και προορισμό στη ζωή μου. Κάθε λίγες εβδομάδες ‘δοκίμαζα’ μια νέα φιλοσοφία για να δω κατά πόσο ήταν αποτελεσματική. Αλλά βρήκα αυτές τις φιλοσοφικές απόψεις απογοητευτικές, όταν έπρεπε να τις εφαρμόσω σε πραγματικές συνθήκες ζωής. Η αναζήτησή μου συνεχίστηκε.
Ένας διεθνής ανταποκριτής ειδήσεων για το περιοδικό TIME, ο δόκτωρ David Aikman, έριξε λίγο φως στο θέμα. Έχει δύο μεταπτυχιακά διπλώματα, είναι εμπειρογνώμων στη Ρωσική και Κινεζική ιστορία καθώς και σε κομμουνιστικά ζητήματα, έχει δουλέψει σε περισσότερες από 30 χώρες στο κόσμο, μιλάει άπταιστα 6 γλώσσες και είναι ένας σοβαρός στοχαστής σε θέματα που αφορούν τη ζωή. Είπε : ‘Κάθε ένας από μας έχει έναν προορισμό, έναν λόγο ύπαρξης, που κανένας άλλος δεν μπορεί να σου πει, αλλά μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να βρεις απ’ τον Θεό’. Ο δόκτωρ Aikman συνέστησε το ξεκίνημα μιας σχέσης με τον Ιησού Χριστό.
Ο δόκτωρ Aikman είπε αυτό : ‘Όταν άκουσα τα λόγια του Ιησού Χριστού (στην Αγία Γραφή) ένιωθα πως μίλαγε κατευθείαν στην καρδιά μου και μου έλεγε : ‘Εγώ είμαι ο δρόμος για τη ζωή. Εάν με ακολουθείς και κάνεις αυτά που λέω, η ζωή σου θα αλλάξει’.’ Ύστερα μίλησε για το πρώτο βήμα που πρέπει κάποιος να κάνει για να ξεκινήσει μια σχέση με τον Ιησού Χριστό, ζητώντας Του να έρθει στη ζωή του. Ο δόκτωρ Aikman κατέληξε : ‘Μπορώ να σου υποσχεθώ…… όποιος κάνει αυτό το πρώτο βήμα προς τον Ιησού Χριστό, θα έχει μια συναρπαστική ζωή’.
Όπως και ο δόκτωρ Aikman, προερχόμουν από ένα αθεϊστικό περιβάλλον. Όπως αυτός, έτσι κι εγώ έβρισκα ότι οι δηλώσεις του Ιησού για τον εαυτό Του ήταν μοναδικές. Ο Ιησούς δεν οδηγούσε τους ανθρώπους στην φιλοσοφία Του για τη ζωή, τους οδηγούσε στο πρόσωπό Του. Ο Ιησούς είπε ότι μπορεί να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας, να μας δώσει εσωτερική ειρήνη μέσα σε δύσκολες εξωτερικές συνθήκες και να μας οδηγήσει σε μια ζωή ελευθερίας.
Αποφάσισα ότι εάν πραγματικά υπήρχε ο Θεός, ήθελα να Τον γνωρίσω. Αλλά ήμουν ακόμη δύσπιστη. Συζητούσα και προκαλούσα τους χριστιανούς που ήξερα. Ζητούσα αποδείξεις ότι ο Ιησούς είναι Θεός. Μια ημέρα κοίταξα με ειλικρίνεια τις αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού και την θεότητα του Ιησού Χριστού και έμεινα έκθαμβη από την πληθώρα των λογικών, ιστορικών αποδείξεων. Ήξερα τότε ότι είχα μια απόφαση να πάρω. Θα Του ζητούσα να μπει στη ζωή μου και να την επηρεάσει έτσι όπως Αυτός ήθελε, ή θα έκλεινα αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου αρνούμενη να ξανασκεφτώ ποτέ πια την πιθανότητα ύπαρξης του Θεού ;
Ξανακοιτώντας τους συγκεκριμένους, πολύ καλούς, διανοητικούς λόγους που είχα για να πιστέψω στον Χριστό, ζήτησα από τον Ιησού να έρθει στη ζωή μου. Και εκείνη την ίδια μέρα, η αναζήτησή μου για το νόημα της ζωής έλαβε ένα τέλος.
Με κατέπληξε το γεγονός ότι μπορούσα να έχω σχέση με τον ίδιο τον Θεό. Μιλούσα σε Αυτόν και -μέσα από διάφορες καταστάσεις- έδειχνε ότι με ακούει. Με οδήγησε σε εργασιακούς δρόμους που είναι πολύ πιο ευρείς και συναρπαστικοί απ’ όσο μπορούσα να φανταστώ. Του έκανα ερωτήσεις και με οδηγούσε στις κατάλληλες, χρήσιμες απαντήσεις μέσα απ’ την Αγία Γραφή.
Αυτά τα πράματα δε συμβαίνουν απλά μια μουντή, συννεφιασμένη ημέρα. Ήταν μια αυθεντική, διαπροσωπική σχέση με τον Θεό, την οποία απολάμβανα σε σταθερή καθημερινή βάση μέχρι και σήμερα. Όχι επειδή εγώ έγινα άγια, αλλά επειδή ο Ιησούς Χριστός έρχεται στη ζωή οποιουδήποτε θέλει ειλικρινά να Τον γνωρίσει και να Τον ακολουθήσει.
Υπάρχει βαθιά χαρά στη καρδιά σου όταν ακολουθείς τον Θεό. Ανεξάρτητα με οτιδήποτε ή οποιονδήποτε άλλο, η γνωριμία μου με τον Ιησού Χριστό έδωσε πραγματικό νόημα και σκοπό στη ζωή μου.
Στην αληθινή ζωή…..
Η αληθινή ζωή είναι μια ζωή γεμάτη ολοκλήρωση, αποδοχή και προορισμό. Την αληθινή ζωή τη βρίσκουμε στη σχέση μας με τον Ιησού Χριστό. Κανένας στην ανθρώπινη ιστορία δεν έκανε τους ισχυρισμούς που ο Ιησούς έκανε, δίνοντας παράλληλα τόσο ισχυρές αποδείξεις για να τους υποστηρίξει. Διακύρηξε ότι είναι Θεός, ότι μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες και ότι είναι ο μόνος δρόμος μέσα απ’ τον οποίο μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό σαν Πατέρα. Ο Ιησούς επιβεβαίωσε αυτούς τους ισχυρισμούς μέσα από την ανάστασή Του από τους νεκρούς. Αυτός είναι ,πραγματικά, ο πιο ξεχωριστός άνθρωπος που έζησε ποτέ…….. πιο ξεχωριστός κι απ’ τον πιο εξαίρετο δάσκαλο!
Η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός που ενσαρκώθηκε «Ο Λόγος έγινε άνθρωπος και έστησε τη σκηνή του ανάμεσά μας3. Αυτός είναι «η ακτινοβολία του θεϊκού μεγαλείου και η τέλεια έκφραση της θεϊκής υπόστασης»4. Εν ολίγοις, ο Ιησούς Χριστός αποκάλυψε πλήρως το πώς ο Θεός είναι. Πως λοιπόν ξεκινάμε μια σχέση μαζί Του;
Δεν ξεκινάμε μια σχέση με τον Θεό προσπαθώντας να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Το να προσπαθούμε σκληρά προκειμένου να κερδίσουμε την επιδοκιμασία του Θεού, δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο Εκείνος θέλει να ζούμε. Έχεις ποτέ βρεθεί σε μια σχέση οπού έπρεπε να προσπαθήσεις για να κερδίσεις την επιδοκιμασία του άλλου; Δεν είναι ευχάριστο.
Ο Θεός έχει μια τόσο γνήσια αγάπη για εμάς, που ο Ίδιος εξασφάλισε τον τρόπο για να πάμε σε Αυτόν…… αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Προς το παρόν, αυτό που μας εμποδίζει να έχουμε κοινωνία με τον Θεό είναι η αμαρτία μας (ο εγωκεντρισμός μας όταν θυμώνουμε, αυτά που λέμε πληγώνοντας τους άλλους, η ανυπομονησία μας, ο εγωισμός μας, η απληστία μας κλπ.). Εάν ποτέ αναρωτήθηκες γιατί οι προσευχές σου φαίνεται να μην εισακούονται, αυτή είναι η αιτία. Η αμαρτία μας, μας έχει χωρίσει απ’ τον Θεό που είναι Άγιος.
Άρα, τι έχει κάνει ο Θεός για να μπορούμε να έχουμε μια στενή, προσωπική σχέση μαζί Του; Ο Ιησούς Χριστός (ο Θεός με σάρκα και οστά) φορτώθηκε όλες μας τις αμαρτίες στους ώμους Του ενώ πρόθυμα πέθανε επάνω στο Σταυρό. Το έκανε αυτό για να μπορούμε να είμαστε τελείως συγχωρημένοι, πλήρως ευπρόσδεκτοι σε Αυτόν.
Για να καταλάβουμε το πρόβλημα, ας πάρουμε για παράδειγμα μία φοιτήτρια που κατηγορείται για ένα αδίκημα. Ο δικαστής την καταδικάζει σε 30 μέρες φυλάκιση ή 10.000 ευρώ πρόστιμο. Η φοιτήτρια δεν διαθέτει ούτε το χρόνο ούτε τα χρήματα. Ο δικαστής, γνωρίζοντάς το, ξεντύνεται την τήβεννό του, κατεβαίνει από την έδρα του και πληρώνει ο ίδιος το πρόστιμο. Γιατί; Επειδή, σαν δίκαιος δικαστής, δεν μπορεί να παραβλέψει το αδίκημα. Αλλά, επειδή είναι παράλληλα ο πατέρας της φοιτήτριας, επιλέγει να πληρώσει την ποινή εκ μέρους της.
Αυτό ακριβώς είναι που έκανε ο Ιησούς για κάθε έναν από εμάς επάνω στο Σταυρό. Θυσιάστηκε υπομένοντας βασανισμούς, ταπείνωση, μαστιγώματα και σταυρικό θάνατο παίρνοντας τη δική μας θέση. Τώρα μας ζητάει να ανταποκριθούμε στη θυσία Του προσκαλώντας Τον στη ζωή μας.
Πως μπορούμε να πάρουμε μέρος στην αληθινή ζωή
Θέλει να Τον γνωρίζουμε και να γίνουμε αποδέκτες της αγάπης, χαράς και ειρήνης που Αυτός προσφέρει. Όταν Τον καλούμε στη ζωή μας λαμβάνουμε τη συγχώρησή Του και ξεκινάμε μια σχέση μαζί Του, σχεδιασμένη να κρατήσει για πάντα. Ο Ιησούς είπε : «Δες με, στέκομαι μπροστά στη πόρτα και χτυπώ. Αν κάποιος ακούσει τη φωνή Μου και Μου ανοίξει τη πόρτα, θα μπω στο σπίτι του/της……»5.
Αν αυτή είναι τώρα η επιθυμία της καρδιάς σου, η παρακάτω είναι μια προτεινόμενη προσευχή (τα λόγια όμως δεν είναι τόσο σημαντικά όσο η στάση της καρδιάς) :
Αγαπημένε μου Θεέ, ομολογώ ότι αμάρτησα εναντίον Σου. Σε ευχαριστώ που πήρες όλη μου την αμαρτία επάνω Σου, στο Σταυρό. Θέλω να λάβω τη συγχώρησή Σου. Θέλω να ξεκινήσω μια σχέση μαζί Σου. Σου ζητάω να έρθεις στη ζωή μου σαν Σωτήρας και Κύριος. Σε παρακαλώ, δώσε μου την αληθινή ζωή που έρχεται μόνο από Εσένα.
Για περισσότερα επάνω στο νόημα της ζωής, δείτε το Η Πηγή της Αλλαγμένης Ζωής και άλλα άρθρα στην ιστοσελίδα.
Ζήτησα από τον Ιησού να έρθει και να αλλάξει την ζωή μου (ακολουθούν βοηθητικές πληροφορίες)…
Παρακαλώ δώστε μου περισσότερες πληροφορίες για το πώς μπορώ να γνωρίσω καλύτερα τον Ιησού Χριστό…
(1) Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 6:35 (2) Β Επιστολή προς Κορινθίους 5:21 (3) Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 1:14 (4) Επιστολή προς Εβραίους 1:3 (5) Αποκάλυψη του Ιωάννη 3:20
Από την Αγία Γραφή…..
«Όποιος έχει τον Υιό, αυτός μόνο έχει τη ζωή۬ όποιος δεν έχει τον Υιό του Θεού, αυτός δεν έχει ούτε τη ζωή.» (Α Επιστολή του Ιωάννη 5:12)
«Σ’ όσους όμως Τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ’ Αυτόν, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.» (Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 1:12)
«Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στον θάνατο τον μονογενή του Υιό, για να μην χαθεί όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια.» (Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 3:16)
«Πραγματικά, με τη χάρη Του σωθήκαμε δια της πίστεως. Κι αυτό δεν είναι δικό σας κατόρθωμα αλλά δώρο Θεού. Δε σωθήκατε με τα δικά σας έργα κι έτσι κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί γι’ αυτό.» (Επιστολή προς Εφεσίους 2:8,9)
«Όταν κάποιος ανήκει στο Χριστό είναι μια καινούρια δημιουργία. Τα παλιά πέρασαν۬ όλα έχουν γίνει καινούρια.» (Β Επιστολή προς Κορινθίους 5:17)
«Και να ποια είναι η αιώνια ζωή : Ν’ αναγνωρίζουν οι άνθρωποι Εσένα ως τον μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό.» (Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο 17:3)
