Γιατί ο Θεός δεν κάνει ένα μεγάλο θαύμα για να αποδείξει τον εαυτό του;
E: « Γιατί δεν υπάρχουν ορατά θαύματα σήμερα που να ’φωνάζουν’ – χωρίς να υπάρχει καμία αμφιβολία – σε όλο τον κόσμο ότι υπάρχει Θεός! »
Η Α μας: Πολλοί από μας θέλουμε ισχυρά, υπερβολικά κίνητρα για να πιστέψουμε στο Θεό. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στη ύπαρξη του Θεού κινούμενοι από γεγονότα και φιλοσοφικές θεωρήσεις (κάποια παρουσιάζονται στην ενότητα Η Ύπαρξη του Θεού). Άλλοι πιστεύουν στο Θεό μετά από απάντηση σε προσευχή τους, κατεύθυνση που έδωσε στη ζωή τους ή τρόπους που ο Θεός έχει αλλάξει τη ζωή τους.
Αλλά γιατί ο Θεός δε φανερώνει τον εαυτό Του με τέτοιο θορυβώδη τρόπο ώστε οι άνθρωποι να ΠΡΕΠΕΙ να πιστέψουν ότι υπάρχει? Μια καλή απάντηση δίνεται από τον Philip Yancey στο βιβλίο του, The Jesus I Never Knew (σελ. 74-80).
Ο Yancey επισημαίνει ότι ο Θεός μας έχει δώσει την ελευθερία να πιστέψουμε σε Αυτόν ή όχι. Και λέει, « Η πίστη μου υποφέρει από την τόση ελευθερία, τους τόσους πολλούς πειρασμούς για δυσπιστία. Υπάρχουν φορές που θέλω ο Θεός να με κατακλύσει, να ξεπεράσω τις αμφιβολίες μου με βεβαιότητα, να μου δώσει αποδείξεις για την ύπαρξή Του και το ενδιαφέρον Του. Θέλω έναν Θεό χωρίς αμφιβολία. Έναν στον οποίο μπορώ να στραφώ για χάρη των φίλων μου που αμφιβάλλουν.» Αλλά μετά λέει, « Όσο πιο πολύ γνωρίζω τον Ιησού, τόσο πιο έκπληκτος είμαι από αυτό που ο [Dostoevsky] ονομάζει θαύμα του περιορισμού.»
Ο Ιησούς θα μπορούσε να κάνει τόσο μεγάλα και θεαματικά θαύματα που οι άνθρωποι θα έπρεπε να πιστέψουν σε Αυτόν. Θα μπορούσε να θεραπεύσει ολόκληρες πόλεις με έναν λόγο Του. Η’ θα μπορούσε να κάνει πολλά άλλα θαύματα που κόβουν την ανάσα που οι άνθρωποι θα εξαναγκάζονταν να πιστέψουν σε Αυτόν. Αλλά ο Θεός πάντοτε φροντίζει να διατηρείται η ελεύθερη βούληση που δημιούργησε για εμάς.
Ο Yancey λέει, « Το πιο εντυπωσιακό είναι η άρνησή Του να γίνεται εμφανής με υπερβολικό τρόπο. Η τρομερή επιμονή του Θεού στην ανθρώπινη ελευθερία είναι τόσο απόλυτη που μας δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε σαν να μην υπήρχε, να φτύσουμε στο πρόσωπό Του, να Τον σταυρώσουμε. Πιστεύω ότι ο Θεός επιμένει σε τέτοιο περιορισμό επειδή καμία εκδήλωση της παντοδυναμίας Του δε θα πετύχει την απόκριση που επιθυμεί. Παρόλο που η δύναμη μπορεί να εξαναγκάσει την υπακοή, μόνο η αγάπη μπορεί να οδηγήσει σε απόκριση αγάπης, που είναι αυτό που ο Θεός θέλει από εμάς και ο λόγος που μας δημιούργησε. »
Αν ο Θεός πράγματι φανέρωνε τη δύναμή Του με έναν έκδηλο και υπερβολικό τρόπο, θα μπορούσε να μας αναγκάσει να πιστέψουμε σε Αυτόν. Θα μπορούσε εύκολα να μας αναγκάσει να τον υπακούσουμε. Θα μπορούσε να διατάξει οτιδήποτε ήθελε. Αλλά αυτό που ο Θεός θέλει είναι εμείς να Τον γνωρίσουμε σαν Πατέρα μας, Φίλο, Παρηγορητή, Σύμβουλο, Κύριο – με τη θέλησή μας, όχι καταναγκαστικά.
Μας έχει δώσει περισσότερα από επαρκείς λόγους για να πιστέψουμε σε Αυτόν (π.χ., δες Πέρα από την Τυφλή Πίστη). Αλλά δε μας αναγκάζει να Τον γνωρίσουμε. Όπως ο Ιησούς είπε, « Να! Στέκομαι τώρα μπρος στην πόρτα και χτυπώ! Αν κανείς ακούσει τη φωνή μου και ανοίξει την πόρτα, θα μπω στο σπίτι του » (Αποκάλυψις Ιωάννου 3:20). Έρχεται στη ζωή μας με την άδειά μας. Και αν ειλικρινά θέλουμε να μάθουμε αν είναι εκεί και πώς είναι, θα μας αφήσει να Τον βρούμε και να Τον γνωρίσουμε.
