Έχεις γνωρίσει ποτέ κάποιον που πραγματικά εμπιστεύεται στο Θεό; Τον καιρό που ήμουν άθεη είχα κάποια καλή φίλη που προσευχόταν συχνά. Κάθε βδομάδα μου διηγούνταν κάτι για το οποίο προσευχόταν και ζητούσε από το Θεό να το φροντίσει. Και κάθε βδομάδα έβλεπα πως ο Θεός απαντούσε στην προσευχή της μ’ έναν θαυμάσιο τρόπο. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι για έναν άθεο να παρατηρεί κάτι τέτοιο τη μια βδομάδα μετά την άλλη; Ύστερα από λίγο η έννοια σύμπτωση αρχίζει να φαντάζει πολύ αδύναμη.
Γιατί, λοιπόν, ο Θεός απαντούσε στις προσευχές της φίλης μου; Η σημαντικότερη αιτία ήταν επειδή είχε μια προσωπική σχέση με το Θεό. Ήθελε να ακολουθεί το Θεό. Και στ’ αλήθεια άκουγε όσα Εκείνος της έλεγε. Στο μυαλό της, ο Θεός είχε κάθε δικαίωμα να κατευθύνει τη ζωή της πράγμα που πολύ ευχαρίστως Του επέτρεπε να κάνει!
Όταν προσευχόταν για διάφορα πράγματα το έκανε τελείως φυσιολογικά, γιατί αυτό ήταν επακόλουθο της σχέσης που είχε με το Θεό. Ένοιωθε πολύ άνετα όταν εκμυστηρευόταν στο Θεό όλες της τις ανάγκες, τις έννοιες , τα προβλήματα της ζωής της. Επιπλέον ήταν βέβαιη, σύμφωνα με όσα διάβαζε στην Αγία Γραφή, πως ο Θεός ήθελε να Τον εμπιστεύεται σαν μικρό παιδί.
Στη ζωή της μπορούσε κανείς να δει αυτό που η Βίβλος λέει: (Α΄ Ιωάννου 5: 14)1, Β΄ Πέτρου 3: 12")2
Ίσως επειδή δεν έχουν προσωπική σχέση με το Θεό. Μπορεί να γνωρίζουν πως υπάρχει Θεός, ακόμα μπορεί και να λατρεύουν το Θεό κάπου-κάπου. Εκείνοι όμως πως ποτέ δεν παίρνουν απάντηση στην προσευχή τους, είναι εκείνοι που δεν έχουν προσωπική σχέση μαζί Του. Ποτέ δεν έχουν δεχτεί τη συχώρεση του θεού για τις αμαρτίες τους. Θ’ αναρωτιέσαι ποια σχέση μπορεί να έχει το ένα με το άλλο; Να μια επεξήγηση. «(Ησαΐας 59: 1,2)3
Είναι πολύ φυσικό να νοιώθεις αυτό το χωρισμό από το Θεό. Όταν οι άνθρωποι αρχίζουν να ζητούν διάφορα από το Θεό τι συμβαίνει συνήθως; Ξεκινούν κάπως έτσι: «Θεέ μου, χρειάζομαι πραγματικά τη βοήθειά σου γι’ αυτό μου το πρόβλημα…» Στη συνέχεια υπάρχει μια παύση και μετά ξαναξεκινάει… «Αναγνωρίζω πως δεν είμαι τέλειος άνθρωπος και όταν στην πραγματικότητα δεν έχω το δικαίωμα να σου ζητήσω κάτι τέτοιο…» Υπάρχει μια αναγνώριση των προσωπικών αμαρτιών και πτώσεων. Και το πρόσωπο καταλαβαίνει πως δεν είναι κάτι που το γνωρίζει μόνο αυτό. Το γνωρίζει και ο Θεός επίσης. Είναι σα να λέει: «Ποιον πάω να ξεγελάσω;» Αυτό που δεν γνωρίζουν είναι πώς να δεχτούν τη συχώρεση των αμαρτιών τους από το Θεό. Ίσως δεν ξέρουν ότι μπορούν να ζητήσουν από το Θεό να έχουν μια προσωπική σχέση μαζί Του και ότι Εκείνος θα τους ακούσει. Αυτό είναι το απαραίτητο στοιχείο (το θεμέλιο) που χρειάζεται κάποιος προκειμένου ο Θεός να απαντήσει στις προσευχές του.
Αρχικά ξεκινάς με μια προσωπική σχέση με το Θεό. Φαντάσου κάποιον φοιτητή που ονομάζεται Μιχάλης να πηγαίνει και να ζητάει από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου (τον οποίο ούτε καν γνωρίζει) να εγγυηθεί για ένα δάνειο αυτοκινήτου. Ο Μιχάλης θα είχε μηδενικές πιθανότητες γι’ αυτό (Εννοείται πως ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου δεν είναι ανόητος). Αν όμως η κόρη του Πρύτανη πήγαινε στον πατέρα της και του ζητούσε να εγγυηθεί για ένα δάνειο αυτοκινήτου δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Αυτό που έχει σημασία είναι η σχέση που έχει ο Πρύτανης με τον ενδιαφερόμενο.
Όταν κάποιος είναι παιδί του Θεού, όταν ανήκει στο Θεό, ο Θεός τον γνωρίζει και ακούει τις προσευχές του. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι ο καλός βοσκός… αναγνωρίζω τα δικά μου πρόβατα και εκείνα αναγνωρίζουν εμένα. Τα δικά μου τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή μου και εγώ τα αναγνωρίζω και με ακολουθούν. Εγώ τους δίνω αιώνια ζωή και δεν θα χαθούν ποτέ, γιατί κανένας δε θα μπορέσει να τα’ αρπάξει από την εξουσία μου».4
Γνωρίζεις πραγματικά το Θεό λοιπόν; Εκείνος σε γνωρίζει; Έχεις μαζί του μια τέτοια σχέση που ο Θεός εγγυάται απαντήσεις στις προσευχές σου; Ή μήπως ο Θεός βρίσκεται σε αρκετή απόσταση από σένα, σαν κάποια αφηρημένη έννοια στη ζωή σου; Αν ο Θεός βρίσκεται κάπου μακριά ή δεν είσαι βέβαιος αν γνωρίζεις το Θεό, μπορείς να βοηθηθείς τώρα αμέσως.
Για εκείνους που Τον γνωρίζουν και εμπιστεύονται σ’ Εκείνον, φαίνεται πως ο Χριστός είναι πολύ γενναιόδωρος στην προσφορά του. «Αν μείνετε ενωμένοι μαζί μου και τα λόγια μου μείνουν ζωντανά μέσα σας, ό,τι θελήσετε ζητήστε το και θα σας δοθεί»5 «Μένουν ενωμένοι» μαζί Του και τα λόγια του μένουν ενωμένα μαζί τους σημαίνει ότι ζουν τη ζωή τους κάτω από την καθοδήγησή του, Τον εμπιστεύονται, ακούν αυτά που λέει. Τότε μπορούν κι αυτοί να ζητήσουν ό,τι θελήσουν. Ας δούμε άλλο ένα προσόν: «Και να γιατί έχουμε εμπιστοσύνη και θάρρος απέναντι στο Θεό: Αν του ζητήσουμε κάτι σύμφωνο με το θέλημά του μας ακούει. Έτσι, ξέροντας ότι ακούει τα αιτήματά μας, είμαστε βέβαιοι πως θα εκπληρωθούν.»6 Ο Θεός απαντάει στις προσευχές μας σύμφωνα με το θέλημά του (και σύμφωνα με τη σοφία του, την αγάπη του για μας, την αγιότητά του κλπ).
Εκεί που μπορεί να σκοντάψουμε είναι αν υποθέσουμε πως γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού επειδή κάποια πράγματα φαίνονται πολύ φυσιολογικά σε μας! Συμπεραίνουμε πως υπάρχει μία μόνο σωστή «απάντηση» σε κάποια συγκεκριμένη προσευχή και υποθέτουμε πως οπωσδήποτε ΑΥΤΟ θα ήταν το θέλημα του Θεού. Κι εκεί είναι που δυσκολεύουν τα πράγματα. Ζούμε μέσα σε περιορισμένο χρόνο και περιορισμένη γνώση. Έχουμε περιορισμένες πληροφορίες για κάποια κατάσταση και τις συνέπειες κάποιων μελλοντικών ενεργειών μας πάνω στην συγκεκριμένη περίπτωση. Η κατανόηση του Θεού είναι απεριόριστη. Μόνο εκείνο γνωρίζει το ρόλο που παίζει κάποιο γεγονός μέσα στην πορεία της ιστορία. Και ίσως έχει κάποιο σκοπό τον οποίο εμείς πολύ δύσκολα μπορούμε να κατανοήσουμε. Έτσι, ο Θεός δεν θα κάνει κάτι μόνο και μόνο επειδή εμείς πιστεύουμε πως είναι το θέλημά του.
Πολλές σελίδες θα μπορούσαν να γραφτούν σχετικά με τις προθέσεις του Θεού προς εμάς. Όλη η Γραφή είναι γεμάτη από περιγραφές της σχέσης που ο Θεός θέλει να έχουμε μαζί του και το είδος της ζωής που θέλει να μας δώσει. Παρακάτω βλέπουμε μερικά παραδείγματα:
«… ο Κύριος προσμένει να σας σπλαχνιστεί∙ είν’ έτοιμος να σηκωθεί και να σας ελεήσει, γιατί ο Κύριος είναι Θεός δικαιοσύνης μακάριοι όσοι τον εμπιστεύονται!»7 Το πιάσατε αυτό; Όπως ακριβώς κάποιος σηκώνεται από την καρέκλα του να έρθει να σας βοηθήσει, «σηκώνεται για να σας ελεήσει». «, Ο δρόμος του Θεού είναι τέλειος… Είναι ασπίδα για όλους όσους βρίσκουν καταφύγιο σ’ εκείνον.»8 «Αρέσουνε στον Κύριο εκείνοι που τον σέβονται και ελπίζουν στο έλεός του.»9
Όμως η μεγαλύτερη φανέρωση της αγάπης και της αφοσίωσης του θεού σε σένα είναι αυτή: Ο Ιησούς είπε, «Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη, από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του»10 πράγμα που έκανε ο Ιησούς για μας. Κι έτσι, «όταν ο Θεός είναι με το μέρος μας ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας; Ο Θεός δε λυπήθηκε ούτε το μονογενή του Υιό, αλλά τον παρέδωσε στο θάνατο για χάρη μας. Δε θα μας δωρίσει, λοιπόν, μαζί μ’ αυτόν τα πάντα;»11
Βεβαίως οι άνθρωποι αρρωσταίνουν, πεθαίνουνε ίσως αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και κάθε είδους δυσκολίες. Τότε τι γίνεται; Ο Θεός μας καλεί να αφήσουμε τις έγνοιες μας επάνω του. Ακόμη κι αν οι καταστάσεις παραμένουν φρικτές «αφήστε όλες σας τις φροντίδες σ’ αυτόν, γιατί αυτός φροντίζει για σας.»12 Ίσως τα πράγματα φαίνεται πως έχουν ξεφύγει, όμως δεν είναι έτσι. Όταν φαίνεται πως όλος ο κόσμος καταρρέει, ο Θεός είναι εκείνος που μας κρατάει. Τότε είναι που καθένας που γνωρίζει το Θεό μπορεί να νιώθει ευγνωμοσύνη. «Ο Κύριος έρχεται σύντομα. Για τίποτα να μη σας πιάνει άγχος αλλά σε κάθε περίσταση τα αιτήματά σας να τα απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση που θα συνοδεύονται από ευχαριστία. Και η ειρήνη του Θεού που είναι ασύλληπτη στο ανθρώπινο μυαλό θα διαφυλάξει τις καρδιές σας και τις σκέψεις σας κοντά στον Ιησού Χριστό»13 Ο Θεός μπορεί να μας προμηθεύει με λύσεις, σε προβλήματα που φαίνονται σε σας πολύ πιο δύσκολα. Πολύ πιθανό κάθε χριστιανός να είναι σε θέση να γράψει κατεβατά από τέτοια παραδείγματα της δικής του ζωής. Αν όμως οι καταστάσεις δεν βελτιωθούν, Ο Θεός και τότε, μέσα στα προβλήματα, μας δίνει την ειρήνη του, «Τη δική μου ειρήνη σας δίνω. Δε σας τη δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος. Μην ανησυχείτε και μη δειλιάζετε.»14
Σ’ αυτό το σημείο (όταν ακόμη οι καταστάσεις είναι δύσκολες) ο Θεός μας ζητάει να συνεχίσουμε να τον εμπιστευόμαστε – να «βαδίζουμε σύμφωνα με την πίστη κι όχι σύμφωνα μ’ αυτά που βλέπουμε» λέει η Γραφή. Δεν πρόκειται για τυφλή πίστη. Βασίζεται πάνω στο χαρακτήρα του Θεού. Ένα αυτοκίνητο που διασχίζει τη γέφυρα του Ρίου – Αντίρριου βασίζεται πάνω στην αξιοπιστία της γέφυρας. Δεν έχει σημασία τι νιώθει ο οδηγός, ή τι σκέφτεται, ή τι συζητεί με τον συνοδηγό του. Αυτό που φέρνει το αυτοκίνητο με ασφάλεια στην άλλη όχθη είναι η αξιοπιστία της γέφυρας, την οποία ο οδηγός ήταν πρόθυμος να εμπιστευτεί.
Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Θεός ζητάει από εμάς να εμπιστευτούμε την ακεραιότητά του, το χαρακτήρα του, την ευσπλαχνία του, την αγάπη του, τη σοφία του, τη δικαιοσύνη του. Μας λέει, «Πάντα σε αγαπούσα, γι’ αυτό θα συνεχίσω να σου είμαι πιστός.»15 «Σ’ εκείνον έλπιζε κάθε στιγμή λαέ μου, μπροστά του ανοίξτε τις καρδιές σας∙ το καταφύγιό μας είναι ο Θεός.»16
Ο Θεός είναι πρόθυμος να απαντήσει στις προσευχές των παιδιών του (εκείνων που τον έχουν δεχτεί στη ζωή τους και επιθυμούν να τον ακολουθούν). Θέλει να αφήνουμε σ’ αυτόν όλες μας τις μέριμνες με προσευχή κι εκείνος θα ενεργήσει ανάλογα με το θέλημά του. Καθώς αντιμετωπίζουμε δυσκολίες αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ακουμπήσουμε επάνω του όλες μας τις έννοιες και να δεχτούμε από εκείνον την ειρήνη του που αψηφάει τις περιστάσεις. Η βάση της ελπίδας και της πίστης μας είναι ο χαρακτήρας του ίδιου του Θεού. Όσο καλύτερα τον γνωρίζουμε τόσο ευκολότερα τον εμπιστευόμαστε.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για το χαρακτήρα του Θεού, μπορείτε να δείτε το άρθρο «Ποιος είναι ο Θεός» στην ίδια ιστοσελίδα. Η αιτία των προσευχών μας είναι ο χαρακτήρας του Θεού. Η πρώτη προσευχή που ο Θεός θα απαντήσει είναι εκείνη που θα του ζητήσεις να έχεις μια προσωπική σχέση μαζί του.
Άρθρο της Μέριλυν Άνταμσον
Πώς να αρχίσω μια σχέση με τον Θεό
(1) Α΄ Ιωάννου 5: 14 (2) Α΄ Πέτρου 3:12 (3) Ησαΐας 59: 1,2 (4) Ιωάννης 10:14, 27-28 (5) Ιωάννης 15: 7 (6) Α΄ Ιωάννου 5: 14, 15 (7) Ησαΐας 30:18 (8) Ψαλμός 18: 30 (9) Ψαλμός 147:11 (10) Ιωάννης 15:13 (11) Ρωμαίους 8:32 (12) Α΄ Πέτρου 5:7 (13) Φιλιππησίους 4:5-7 (14) Ιωάννης 14:27 (15) Ιερεμίας 31:3 (16) Ψαλμός 62:9