Πέρα από την Τυφλή Πίστη
Η ζωή του Ιησού Χριστού. Ήταν ο Γιος του Θεού; Μία σύντομη ματιά στη ζωή του Ιησού και για ποιο λόγο δε χαρακτηρίζεται «τυφλή» η πίστη σ’Αυτόν...
Paul E. Little
Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν ο Θεός υπάρχει και πως είναι Αυτός εκτός και αν πάρει Αυτός την πρωτοβουλία και αποκαλύψει τον Εαυτό Του. Πρέπει να γνωρίζουμε πως είναι και ποια είναι η συμπεριφορά Του σε εμάς. Ας υποθέσουμε ότι γνωρίζαμε πως υπάρχει, αλλά ότι έμοιαζε στον Αδόλφο Χίτλερ — ιδιότροπος, κακεντρεχής, προκατειλημμένος και σκληρός. Τι φρικτή εικόνα!
Οφείλουμε να ερευνήσουμε την ιστορία για να ανακαλύψουμε αν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να αποκαλύπτει το Θεό. Υπάρχει ένα ξεκάθαρο τέτοιο στοιχείο. Πριν από περίπου 2000 χρόνια, σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Παλαιστίνης, γεννήθηκε ένα παιδί μέσα σε μια φάτνη. Ακόμη και σήμερα ολόκληρος ο κόσμος γιορτάζει την γέννηση του Ιησού.
Ο Ιησούς έζησε στην αφάνεια μέχρι τα 30 του χρόνια, όπου ξεκίνησε την δημόσια διακονία Του η οποία διήρκεσε 3 χρόνια. Ήταν γραφτό να αλλάξει τη ροή της ιστορίας. Ο Ιησούς ήταν ένας ευγενικός άνθρωπος και μαθαίνουμε ότι «ο απλός λαός τον άκουγε με ευχαρίστηση». Επιπλέον «τους δίδασκε με τρόπο που έδειχνε πως έχει εξουσία και όχι όπως οι νομοδιδάσκαλοι.» (Ματθαίος 7:29)
Η ζωή του Ιησού Χριστού. Η ιστορία της ζωής Του ξεκινά.
Σύντομα, όμως, έγινε φανερό ότι έκανε σοκαριστικές και απίστευτες δηλώσεις για τον Εαυτό Του. Άρχισε να παρουσιάζει τον Εαυτό Του ως κάτι περισσότερο από ένα αξιόλογο διδάσκαλο ή προφήτη. Ξεκίνησε να δηλώνει ξεκάθαρα ότι ήταν Θεός. Έβαλε την «ταυτότητά» Του στο κέντρο της διδασκαλίας Του. Η σημαντικότερη ερώτηση που έθετε πάντοτε στους ακόλουθούς Του ήταν «Εσείς ποιος πιστεύετε ότι Είμαι;». Όταν ο Πέτρος απάντησε και είπε «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Ζωντανού Θεού» (Ματθαίος 16:15-16) , ο Ιησούς δεν σοκαρίστηκε, ούτε επέπληξε τον Πέτρο. Αντιθέτως τον επιδοκίμασε!
Το δήλωσε ξεκάθαρα, και οι ακροατές το κατάλαβαν καλά. Γνωρίζουμε ότι «Γι' αυτήν λοιπόν τη φράση του Ιησού, επιδίωκαν ακόμα περισσότερο οι Ιουδαίοι να τον σκοτώσουν, γιατί όχι μόνο παραβίαζε το Σάββατο, αλλά και το Θεό τον ονόμαζε Πατέρα του, εξισώνοντας έτσι τον εαυτό του με το Θεό» (Ιωαν. 5:18).
Σε μια άλλη περίσταση ο Ιησούς είπε, «Εγώ και ο Πατέρας μου ένα είμαστε». Αμέσως οι Ιουδαίοι θέλησαν να τον λιθοβολήσουν. Ο Ιησούς τους ρώτησε για ποιο από τα καλά έργα που έκανε, ήθελαν να τον σκοτώσουν. Εκείνοι αποκρίθηκαν «Για καλό έργο δε σε πετροβολούμε, αλλά για ασέβεια κι επειδή εσύ, ενώ είσαι άνθρωπος, παρουσιάζεις τον εαυτό σου για Θεό!» (Ιωαν 10:33).
Ο Ιησούς ισχυριζόταν ότι είχε ιδιότητες που μόνο ο Θεός έχει. Όταν κατέβασαν από την οροφή του σπιτιού τον παραλυτικό, ο οποίος ήθελε να θεραπευτεί από τον Ιησού, Εκείνος είπε «Παιδί μου οι αμαρτίες σου συγχωρούνται». Αυτό το γεγονός δημιούργησε έντονες αντιδράσεις ανάμεσα στους θρησκευτικούς ηγέτες που σκέφτηκαν: « Γιατί αυτός ο άνθρωπος μιλά με αυτόν τον τρόπο; Βλασφημά, ποιος μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες εκτός από τον Θεό;»
Την κρίσιμη στιγμή που η διακυβευόταν η ζωή Του, ο αρχιερέας τον ρώτησε ευθέως: «Είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Ευλογημένου Θεού;»
«Είμαι» απάντησε ο Ιησούς. «Και θα δεις τον Υιό του Ανθρώπου να κάθεται στα δεξιά του Παντοδύναμου και να έρχεται ανάμεσα στις νεφέλες του ουρανού »
Τότε ο αρχιερέας ξέσχισε τα ρούχα του και είπε: «Τι ανάγκη έχουμε πια από μάρτυρες; Την ακούσατε τη βλαστήμια!» (Μάρκος 14:61-64)
Τόσο στενός ήταν ο δεσμός του με το Θεό ώστε εξίσωσε τη συμπεριφορά του ανθρώπου προς Αυτόν με τη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στο Θεό. Έτσι το να γνωρίζει κανείς τον Ιησού, σήμαινε να γνωρίζει το Θεό (Ιωαν 8:19, 14:7). Το να βλέπει κανείς τον Ιησού σήμαινε να βλέπει το Θεό (12:45, 14:9). Το να πιστεύει κανείς στον Ιησού, σήμαινε να πιστεύει κανείς στο Θεό (12:44, 14:1). Το να δέχεται κανείς τον Ιησού σήμαινε ότι δέχεται το Θεό (Μάρκος 9:37). Το να μισεί κανείς τον Ιησού σήμαινε ότι μισούσε το Θεό (Ιωαν 15:23). Και το να τιμά κάποιος τον Ιησού, σήμαινε να τιμά τον ίδιο το Θεό (5:23)
Ιησούς Χριστός – Όχι Τυφλή Πίστη
Καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις δηλώσεις του Χριστού, υπάρχουν μόνο 4 πιθανότητες. Ο Ιησούς ήταν είτε ψεύτης, είτε ένας τρελός, είτε ένας μύθος ή η Αλήθεια. Αν ισχυριστούμε ότι δεν ήταν η Αλήθεια, αυτομάτως επιβεβαιώνουμε μία από τις άλλες 3 πιθανότητες, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.
(1) Μια πιθανότητα είναι ότι ο Ιησούς είπε ψέματα όταν ισχυρίστηκε ότι ήταν Θεός—ότι δηλαδή ήξερε πως δεν ήταν Θεός, αλλά εσκεμμένα εξαπάτησε τους ακροατές με σκοπό να προσδώσει κύρος στη διδασκαλία Του. Λίγοι είναι αυτοί βέβαια που πιστεύουν αυτή την εκδοχή. Ακόμα και αυτοί που αρνούνται την Θεϊκή Του φύση επιβεβαιώνουν ότι ο Ιησούς ήταν ένας μεγάλος ηθικός διδάσκαλος. Βέβαια αποτυγχάνουν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτές οι δύο εκδοχές έρχονται σε ρήξη μεταξύ τους. Ο Ιησούς δεν θα μπορούσε να είναι ένας σπουδαίος ηθικός διδάσκαλος αν όσον αφορά στο καίριο σημείο της διδασκαλίας του—την ταυτότητά Του—υπήρξε εσκεμμένα ένας ψεύτης.
(2) Μια πιο εξευγενισμένη, αν και το ίδιο σοκαριστική, εκδοχή, είναι ότι ο Ιησούς ήταν ειλικρινής αλλά παρασυρόταν από αυταπάτη. Αν σήμερα κάποιος ισχυριστεί ότι είναι ο Θεός, τότε τον χαρακτηρίζουμε τρελό, και αυτός ο χαρακτηρισμός θα έβρισκε σίγουρα εφαρμογή στο πρόσωπο του Χριστού αν στην ουσία παρασυρόταν από αυταπάτες σε αυτό το σημαντικό θέμα. Όμως καθώς κοιτάζουμε την ζωή του Χριστού, δε συναντούμε κανένα αφύσικο και ανισόρροπο στοιχείο που συνήθως συναντάμε σε ένα παράφρον άτομο. Αντιθέτως, συναντούμε τη μέγιστη δυνατή αυτοπειθαρχία ακόμα και υπό συνθήκες πίεσης.
(3) Η τρίτη εναλλακτική εκδοχή είναι ότι όλη η συζήτηση γύρω από τις δηλώσεις του Χριστού ότι είναι Θεός είναι απλώς ένας μύθος—δηλαδή αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα ήταν πως οι ενθουσιώδεις ακόλουθοί του, τον 3ο και 4ο αιώνα διαστρέβλωσαν τα λόγια του με τρόπο που θα σόκαρε ακόμη και τον ίδιο. Σε περίπτωση που ο Ιησούς επέστρεφε, θα τους αποκήρυττε.
Η συγκεκριμένη εκδοχή αυτού του μύθου έχει ξεκάθαρα διαψευστεί από πολλές ανακαλύψεις της σύγχρονης αρχαιολογίας. Αυτές έδειξαν ότι οι 4 βιογραφίες του Χριστού γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της ζωή των συγχρόνων Του. Πριν από λίγο καιρό ο Dr. William F. Albright , ένας παγκοσμίου φήμης αρχαιολόγος, που συνταξιοδοτήθηκε από το John Hopkins University , είπε πως δεν υπήρχε λόγος να πιστεύουμε ότι κάποιο από τα Ευαγγέλια γράφτηκε αργότερα από το 70 μ.Χ.
Πράγματι μια τέτοια εκδοχή θα ήταν τόσο απίστευτη όσο το να γράψει κάποιος στην εποχή μας μία βιογραφία του John F Kennedy και να υποστηρίζει μέσα σ’ αυτήν ότι ο Kennedy ήταν Θεός, συγχωρούσε τις αμαρτίες των ανθρώπων και τελικά αναστήθηκε από τους νεκρούς. Μια τέτοια ιστορία είναι τόσο ακραία που ποτέ δεν θα γινόταν πιστευτή εφόσον υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι τριγύρω μας που γνώριζαν τον Kennedy. Αυτή η θεωρία καταρρίπτεται από τα ίδια τα χειρόγραφα των Ευαγγελίων.
(4) Η μόνη εναλλακτική εκδοχή που μένει είναι ότι ο Ιησούς μιλούσε την αλήθεια. Από μία άποψη παρόλα αυτά, τα λόγια και οι συζητήσεις δεν αρκούν. Ο καθένας μπορεί να υποστηρίξει μια άποψη. Έχουν υπάρξει και άλλοι άνθρωποι στο παρελθόν που υποστήριξαν ότι ήταν Θεοί. Θα μπορούσα και εγώ ο ίδιος να υποστηρίξω ότι είμαι Θεός όπως και εσύ, αλλά η ερώτηση στην οποία όλοι καλούμαστε να απαντήσουμε είναι: «Τι διαπιστευτήρια χρησιμοποιούμε για να υποστηρίξουμε αυτά που λέμε;» Στην δική μου την περίπτωση δεν θα χρειαζόταν πάνω από 5 λεπτά για να απορρίψεις την δήλωση μου. Πιθανότατα το ίδιο να ίσχυε και στην δική σου περίπτωση. Αλλά όταν αναφερόμαστε στον Ιησού από τη Ναζαρέτ, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι ισχυρισμοί του υποστηρίζονταν από τα διαπιστευτήρια του. Είπε «Αν όμως τα εκτελώ, τότε, κι αν ακόμα δεν πιστεύετε σ' εμένα, πιστέψτε στα έργα, για να μάθετε παρατηρώντας και να πιστέψετε ότι ο Πατέρας εκδηλώνεται μέσω μου και εγώ μέσω εκείνου». (Ιωαν 10:38)
Μαρτυρίες από τη ζωή του Ιησού Χριστού
Αρχικά, ο ηθικός Του χαρακτήρας συνέπιπτε με τα λόγια του. Πολλοί τρόφιμοι ασύλων υποστηρίζουν ότι είναι διάσημοι ή ακόμα και Θεοί. Όμως τα λόγια τους καταρρίπτονται από τον ίδιο τους το χαρακτήρα. Δε συμβαίνει το ίδιο με το Χριστό. Αυτός είναι μοναδικός—όσο μοναδικός είναι ο Θεός.
Ο Ιησούς Χριστός ήταν αναμάρτητος. Το ποιόν της ζωής του ήταν τέτοιο ώστε ήταν σε θέση να προκαλεί τους εχθρούς Του με την ερώτηση: Ποιος από σας μπορεί να με ψέξει για κάποια αμαρτία; Αν λοιπόν σας λέω την αλήθεια, τότε γιατί εσείς δε με πιστεύετε; (Ιωαν 8:46) . Κανείς όμως δεν αποκρίθηκε στην ερώτησή του ακόμα και από αυτούς που θα ήθελαν βρουν κάποιο ψεγάδι στο χαρακτήρα Του.
Διαβάζουμε για τους πειρασμούς του Ιησού, και όμως ποτέ δεν ακούσαμε τίποτε σχετικά με εξομολόγηση αμαρτιών εκ μέρους Του. Ποτέ δε ζήτησε συγχώρεση παρόλο που το δίδαξε στους ακόλουθούς Του.
Αυτή η έλλειψη κάποιου είδους ηθικής αποτυχίας από μέρους του Ιησού είναι εκπληκτική αν σκεφτούμε ότι έρχεται σε αντίθεση με τις εμπειρίες των αγίων στην διάρκεια των αιώνων. Όσο πιο κοντά ερχόντουσαν οι άνθρωποι στο Θεό, τόσο πιο πολύ ένιωθαν ενοχλημένοι από τις ίδιες τους τις αποτυχίες, τη διαφθορά και τις ελλείψεις τους. Όσο πιο κοντά βρίσκεται κάποιος σε ένα δυνατό φως τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνεται την ανάγκη του για να καθαριστεί. Το ίδιο συμβαίνει και στην ηθική σφαίρα, για τους κοινούς θνητούς
Είναι επίσης αξιοπρόσεκτο το ότι ο Ιωάννης, ο Παύλος και ο Πέτρος , οι οποίοι από πολύ μικρή ηλικία είχαν διδαχθεί να πιστεύουν στην καθολικότητα της αμαρτίας, όλοι όμως μίλησαν για την αναμαρτησία του Χριστού: «Αυτός, αμαρτία δεν έκανε κι ούτε βρέθηκε δόλος στο στόμα του». (Α Πετρου 2:22)
Ο Πόντιος Πιλάτος , που δεν ήταν φίλος του Ιησού, είπε «Τι κακό έπραξε; » Έμμεσα αναγνώρισε την αθωότητα του Χριστού. . «Ο εκατόνταρχος λοιπόν, κι εκείνοι που μαζί μ' αυτόν φύλαγαν τον Ιησού, σαν είδαν το σεισμό κι εκείνα που συνέβαιναν, φοβήθηκαν πάρα πολύ και είπαν: «Στ' αλήθεια Γιος του Θεού ήταν αυτός»! (Ματθ 27:54)
Δεύτερον, ο Χριστός επέδειξε την ισχύ Του επάνω στις δυνάμεις της φύσης, οι οποίες ανήκαν μόνο στο Θεό, τον δημιουργό τους.
Καταλάγιασε μια τρομερή καταιγίδα με τεράστια κύματα στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Η ενέργειά Του αυτή οδήγησε αυτούς που βρίσκονταν στην ίδια βάρκα μαζί Του να αναρωτηθούν: «Ποιος, λοιπόν, είναι αυτός, που και ο άνεμος και η λίμνη τον υπακούνε;» (Κατα Μάρκον 4:41). Αυτός μετέτρεψε το νερό σε κρασί, τάισε 5.000 ανθρώπους έχοντας μόνο 5 καρβέλια ψωμί και 2 ψάρια, ανάστησε από τους νεκρούς το μοναχογιό μιας θλιμμένης χείρας, και έφερε στη ζωή τη νεκρή κόρη ενός συντριμμένου πατέρα. Σε ένα παλιό φίλο Του, είπε «Λάζαρε βγες έξω!» ανασταίνοντάς τον έτσι από τους νεκρούς. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι εχθροί Του δεν αρνήθηκαν το θαύμα αυτό. Αντιθέτως, προσπάθησαν να Τον σκοτώσουν. «Αν τον αφήσουμε να συνεχίσει έτσι, θα πιστέψουν όλοι σ' αυτόν, οπότε θα έρθουν οι Ρωμαίοι και θα αφανίσουν και τον τόπο μας και το έθνος μας» (Ιωαν 11:48).
Τρίτον, ο Ιησούς επέδειξε την δύναμη του Δημιουργού επάνω στην ασθένεια και την αρρώστια. Έκανα τον παράλυτο να περπατήσει, τον μουγκό να μιλήσει και τον τυφλό να δει. Μερικές από τις θεραπείες Του πραγματοποιήθηκαν πάνω σε εκ γενετής ασθένειες οι οποίες δε μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με άλλο τρόπο. Η πιο σημαντική θεραπεία ήταν αυτή του τυφλού άντρα που καταγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη Κεφ. 9. Αν και ο άντρας δε μπορούσε να δώσει απαντήσεις στους περίεργους συνανθρώπους του που τον ρωτούσαν συνέχεια, παρόλα αυτά η εμπειρία του ήταν αρκετή για να τον πείσει. «Ένα πράγμα ξέρω. Ήμουν τυφλός αλλά τώρα βλέπω!» δήλωσε. Έμεινε έκπληκτος που οι φίλοι του δεν αναγνώριζαν τον θεραπευτή του σα Γιο του Θεού. «Από τη δημιουργία του κόσμου κι εδώ δεν ξανακούστηκε να έχει ανοίξει κανείς τα μάτια κάποιου που γεννήθηκε τυφλός!» (Ιωάννης 9:32). Για αυτόν η απόδειξη ήταν εμφανής.
Τέταρτο , η μεγαλύτερη απόδειξη που πιστοποιεί τις δηλώσεις του Ιησού πάνω στην Θεότητά Του ήταν η ανάστασή Του από τους νεκρούς. Κατά τη διάρκεια της ζωής Του πέντε φορές προέβλεψε ότι θα πέθαινε. Επιπλέον προέβλεψε πως θα πέθαινε και ότι μετά από 3 μέρες θα ανασταινόταν από τους νεκρούς και θα εμφανιζόταν στους μαθητές Του.
Πραγματικά αυτή ήταν η μεγαλύτερη δοκιμασία. Ήταν μια δήλωση που ήταν εύκολο να αποδειχθεί. Είτε θα συνέβαινε είτε όχι.
Τόσο οι φίλοι όσο και οι εχθροί της χριστιανικής πίστης έχουν αναγνωρίσει την ανάσταση του Χριστού ως θεμέλιο λίθο της πίστης αυτής. Ο Παύλος, ο σπουδαίος απόστολος, έγραψε, «Κι αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί, τότε είναι χωρίς νόημα το κήρυγμά μας, άσκοπη είναι και η πίστη σας!» (Α’ Κορινθ. 15:14). Ο απόστολος Παύλος βάσισε ολόκληρη την επιχειρηματολογία του πάνω στη φυσική ανάσταση του Χριστού. Είτε αναστήθηκε είτε δεν αναστήθηκε από τους νεκρούς. Αν πράγματι αναστήθηκε, αυτό ήταν το πιο εντυπωσιακό γεγονός σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία.
Αν ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού...
Αν ο Χριστός αναστήθηκε, γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι ο Θεός υπάρχει, πως είναι Αυτός, και πως μπορούμε να τον γνωρίζουμε μέσω μιας προσωπικής εμπειρίας. Το σύμπαν αποκτά άλλο νόημα και σκοπό και είναι δυνατό να έχουμε εμπειρία του αληθινού Θεού στη σύγχρονη ζωή.
Από την άλλη πλευρά, αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε από τους νεκρούς, ο Χριστιανισμός είναι απλά ένα ενδιαφέρον μουσειακό έκθεμα — και τίποτε περισσότερο. Δεν έχει αντικειμενική εγκυρότητα ή πραγματικότητα. Αν και είναι ένας ευσεβής πόθος, σίγουρα δεν αξίζει να εξαπτόμαστε για αυτό. Οι μάρτυρες που ρίχτηκαν στα λιοντάρια ενώ υμνούσαν το Θεό και οι σύγχρονοι ιεραπόστολοι που έδωσαν την ζωή τους στο Εκουαδόρ και Κόνγκο καθώς μετέφεραν το Ευαγγέλιο στους γηγενείς, υπήρξαν τότε παραπλανημένοι και ανόητοι.
Η επίθεση που γίνεται ενάντια στο Χριστιανισμό από τους εχθρούς του πολύ συχνά επικεντρώνεται στην Ανάσταση γιατί απλούστατα αυτό το γεγονός αποτελεί το κεντρικό σημείο της υπόθεσης. Μια αξιοσημείωτη επίθεση υπήρξε αυτή που έλαβε χώρα στις αρχές της δεκαετίας ’30 από ένα νεαρό Βρετανό δικηγόρο. Αυτός είχε πειστεί ότι η Ανάσταση ήταν ένας απλός μύθος και μια φαντασία. Γνωρίζοντας ότι η Ανάσταση ήταν ο θεμελιώδης λίθος της χριστιανικής πίστης αποφάσισε να κάνει την χάρη στον κόσμο μια και μοναδική φορά αυτή την απατηλή δεισιδαιμονία του. Σαν δικηγόρος, ένιωσε ότι είχε τις κριτικές ικανότητες για να περάσει από «κόσκινο» τις αποδείξεις της Ανάστασης και να μην τις αποδεχθεί αν δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις και τα κριτήριά του που χρησιμοποιούνται σήμερα στα δικαστήρια.
Παρόλα αυτά ενώ ο Frank Morrison έκανε τις έρευνές του, συνέβη ένα αξιοσημείωτο γεγονός. Η έρευνά του δεν ήταν τόσο εύκολη όσο είχε υποθέσει. Σαν αποτέλεσμα το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου Του «Ποιος μετακίνησε την πέτρα;» μετονομάστηκε «Το βιβλίο που αρνείται να γραφεί». Μέσα σε αυτό περιέγραψε πως, καθώς μελετούσε τις αποδείξεις, πείστηκε ενάντια στην θέλησή του σχετικά με το γεγονός της σωματικής Ανάστασης Του Χριστού.
Ο Θάνατος του Ιησού
Ο θάνατος του Ιησού έγινε με δημόσια εκτέλεση σε σταυρό. Οι τοπικοί άρχοντες της εποχής είπαν ότι η αιτία του θανάτου ήταν η βλασφημία. Ο Ιησούς είπε ότι ήταν για να πληρώσει για τις αμαρτίες μας. Αφού βασανίστηκε σκληρά, τα χέρια και τα πόδια του Ιησού καρφώθηκαν πάνω στο σταυρό όπου κρεμάστηκε, οδηγώντας Τον σε αργό και βασανιστικό θάνατο. Ένα ξίφος διαπέρασε τα πλευρά Του για να επιβεβαιώσει το θάνατό Του.
Έπειτα το σώμα του Ιησού τυλίχτηκε σε αρωματισμένα λινά υφάσματα . Το σώμα του τοποθετήθηκε σε ένα πέτρινο βράχο ο οποίος για ασφάλεια σφραγίστηκε με μία μεγάλη πέτρα. Επειδή ο Ιησούς είχε πει δημόσια ότι θα ανασταινόταν από τους νεκρούς μέσα σε 3 μέρες, μια φρουρά εκπαιδευμένων Ρωμαίων στρατιωτών τοποθετήθηκε για να φυλάει τον τάφο. Και μια επίσημη Ρωμαϊκή σφραγίδα τέθηκε πάνω στην είσοδο του τάφου δηλώνοντας ότι ήταν περιουσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Παρόλα αυτά, ύστερα από τρεις μέρες το σώμα έλειπε. Μόνο τα λινά υφάσματα παρέμειναν , με τη μορφή του σώματος του Ιησού. Ο ογκόλιθος που σφράγιζε τον τάφο, βρέθηκε σε μια πλαγιά λίγο πιο μακριά τον τάφο.
Ήταν η ανάσταση του Ιησού απλώς μια ιστορία;
Μια πρώτη εξήγηση που κυκλοφόρησε ήταν ότι οι μαθητές του Ιησού έκλεψαν το σώμα Του. Στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου κεφ 28:11-15 , έχουμε την καταγραφή της αντίδρασης του Αρχιερέα και των πρεσβυτέρων όταν οι φρουροί τους ανήγγειλαν τα εξοργιστικά και μυστήρια νέα ότι το σώμα του Ιησού έλειπε. Τότε έδωσαν λεφτά στους στρατιώτες και τους είπαν να διαδώσουν τη φήμη ότι οι μαθητές του Ιησού είχαν έρθει μέσα στη νύχτα και είχαν κλέψει το σώμα καθώς αυτοί κοιμόντουσαν. Αυτή η ιστορία ακουγόταν τόσο ψεύτικη ώστε ο Ματθαίος δεν μπήκε καν στον κόπο να τη διαψεύσει! Ποιος δικαστής θα σε άκουγε προσεκτικά αν υποστήριζες ότι ενώ κοιμόσουν, ήξερες συγχρόνως ότι ο γείτονάς σου μπήκε μέσα στο σπίτι σου και σου έκλεψε την τηλεόραση; Ποιος γνωρίζει τι συμβαίνει γύρω του ενώ κοιμάται; Τέτοιου είδους μαρτυρίες θα ακούγονταν γελοίες σε οποιοδήποτε δικαστήριο.
Επιπλέον, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια αδύνατη κατάσταση ψυχολογικής και ηθικής φύσεως. Το να κλέψουν το σώμα του Χριστού ήταν κάτι τελείως αντίθετο με το χαρακτήρα των μαθητών του και με ότι γνωρίζουμε σχετικά με αυτούς. Αυτό θα σήμαινε ότι οι μαθητές ήταν πρωταγωνιστές σε ένα σκηνοθετημένο ψέμα που ευθυνόταν για την παραπλάνηση και τελικά για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Είναι πραγματικά αδιανόητο, ότι ακόμα και αν λίγοι από τους μαθητές είχαν συνωμοτήσει αυτήν την κλοπή, ποτέ όμως δε θα το έλεγαν στους υπόλοιπους. Όλοι οι μαθητές βίωσαν μαρτυρικά βασανιστήρια για τις απόψεις και τα πιστεύω τους. Άντρες και γυναίκες θα πέθαιναν για αυτό που πίστευαν ότι ήταν αλήθεια, παρόλο που θα μπορούσε να είναι στην ουσία ένα ψέμα. Παρόλα αυτά δεν πέθαναν για κάτι που γνώριζαν ότι ήταν ένα ψέμα. Αν κάποιος λέει την αλήθεια, αυτό συμβαίνει τουλάχιστον λίγο πριν το θάνατο. Και αν οι μαθητές είχαν κλέψει το σώμα, και ο Χριστός ήταν ακόμα νεκρός, τότε θα είχαμε πραγματικά πρόβλημα στο να εξηγήσουμε τις μετέπειτα εμφανίσεις Του.
Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι οι ίδιες οι Αρχές (Ιουδαίοι ή Ρωμαίοι) μετακίνησαν το σώμα του Ιησού Χριστού! Αλλά γιατί; Έχοντας τοποθετήσει φρουρά στρατιωτών στον τάφο, ποιος ο λόγος να μετακινήσουν το σώμα του Χριστού; Τι θα υποθέταμε για την σιγή που τήρησαν οι Αρχές όταν ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τους Αποστόλους οι οποίοι άφοβα κήρυτταν για την Ανάσταση του Ιησού στην Ιερουσαλήμ; Οι Εκκλησιαστικοί ηγέτες της εποχής ήταν πολύ εξοργισμένοι και έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να εμποδίσουν την διάδοση των νέων της Ανάστασης του Ιησού από τους νεκρούς. Μάλιστα συνέλαβαν τον Πέτρο και τον Ιωάννη τους έδειραν και τους απείλησαν , σε μια προσπάθεια να τους φιμώσουν.
Αλλά υπάρχει μια απλούστατη εξήγηση σε αυτήν την υπόθεση. Αν όντως είχαν το σώμα του Χριστού, θα μπορούσαν κάλλιστα να το επιδεικνύουν περιφέροντάς το στους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Με μια συνολική προσπάθεια θα μπορούσαν με επιτυχία να «καταπνίξουν» τον χριστιανισμό εν τη γενέσει του. Το γεγονός ότι δεν το έκαναν αποδεικνύει από μόνο του ότι δεν είχαν το σώμα του Χριστού.
Μια άλλη ευρέως διαδεδομένη θεωρία είναι ότι οι γυναίκες όντας σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση και λόγω του θρήνου, έχασαν το δρόμο τους εκείνο το πρωΐ και πήγαν σε λάθος τάφο. Μέσα στην επίγνωση τους, φαντάστηκαν ότι ο Ιησούς αναστήθηκε, γιατί ο τάφος ήταν άδειος. Αυτή ωστόσο η θεωρία, καταρρίπτεται από το ίδιο το γεγονός το οποίο κατέρριψε και την προηγούμενη υπόθεση. Αν οι γυναίκες πήγαν σε λάθος τάφο, γιατί οι αρχιερείς και οι υπόλοιποι εχθροί της πίστης να μην πάνε στον σωστό τάφο και να παρουσιάσουν το σώμα; Επιπλέον είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ο Πέτρος και ο Ιωάννης θα έκαναν το ίδιο λάθος, και σίγουρα ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία που ήταν ο ιδιοκτήτης του τάφου θα έλυνε το πρόβλημα αυτό. Επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι ο συγκεκριμένος τάφος ήταν σε ιδιόκτητη περιοχή και όχι σε δημόσιο νεκροταφείο. Δεν υπήρχε λοιπόν άλλος τάφος εκεί κοντά εξαιτίας του οποίου να μπερδεύονταν οι μαθητές, οι αρχές και οι γυναίκες.
Εκτός από αυτά, προκειμένου να εξηγηθεί ο άδειος τάφος, επιστρατεύτηκε η θεωρία της λιποθυμίας. Σύμφωνα με αυτήν , ο Ιησούς Χριστός λογίστηκε «κατά λάθος» νεκρός, καθώς λιποθύμησε από την εξάντληση τον πόνο και την απώλεια αίματος. Όταν λοιπόν τοποθετήθηκε μέσα στον ψυχρό τάφο, συνήλθε. Τότε βγήκε από τον τάφο και εμφανίστηκε στους μαθητές Του, οι οποίοι λανθασμένα σκέφτηκαν ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς.
Αυτή είναι μια μοντέρνα θεωρία. Πρώτα εμφανίστηκε κατά τα τέλη του 18ου αιώνα. Είναι σημαντικό ότι παρόλο τις μεγάλες επιθέσεις ενάντια στο Χριστιανισμό καμιά πρόταση τέτοιου είδους δε μας ήρθε από την αρχαιότητα. Το σύνολο των πρώτων καταγραφών είναι κατηγορηματικές σχετικά με τον θάνατο του Ιησού.
Αλλά ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο Ιησούς Χριστός θάφτηκε ζωντανός και λιποθύμησε. Είναι δυνατό να πιστεύει κάποιος ότι ο Ιησούς θα επιβίωνε μετά από 3 μέρες σε ένα υγρό και ψυχρό τάφο χωρίς νερό και τροφή ή οποιαδήποτε περίθαλψη; Θα είχαμε άραγε τη δύναμη να Τον απαλλάξουμε από τα λινά ενδύματα, να μετακινήσουμε το βαρύ ογκόλιθο από τον τάφο, να αντιμετωπίσουμε τις Ρωμαϊκές φρουρές, και να περπατήσουμε χιλιόμετρα δρόμου που είχε καρφιά; Μια τέτοια θεωρία είναι πιο απίθανη από το απλό γεγονός της Ανάστασης.
Ακόμη και ο Γερμανός κριτικός David Strauss , ο οποίος σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύει στην Ανάσταση, απέρριψε αυτήν τη θεωρία χαρακτηρίζοντάς την απίθανη. Ο ίδιος είπε:
Είναι απίθανο ότι ένας που μόλις είχε βγει μισοπεθαμένος από τον τάφο, που σερνόταν αδύναμος και άρρωστος, που χρειαζόταν ιατρική περίθαλψη, ενδυνάμωση και φροντίδα και ο οποίους τελικά υπέκυψε στα τραύματά του, θα μπορούσε ποτέ να δώσει στους μαθητές του την εντύπωση ότι ήταν ένας νικητής του θανάτου και του τάφου, ότι ήταν ο Πρίγκιπας της Ζωής.
Τελικά, αν αυτή η θεωρία είναι σωστή, ο ίδιος ο Χριστός συμμετείχε σε αυτό το απαίσιο ψέμα. Οι μαθητές του πίστεψαν και κήρυξαν ότι ήταν νεκρός αλλά αναστήθηκε. Ο Ιησούς δεν έκανε τίποτε για να αντικρούσει αυτή τη θεωρία αλλά αντίθετα τη στήριξε.
Η μόνη θεωρία που εξηγεί επαρκώς τον άδειο τάφο είναι η ανάσταση του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς.
Τι σημαίνει η Ζωή του Ιησού Χριστού για σένα;
Αν ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι Θεός, σήμερα είναι Ζωντανός. Δεν επιθυμεί μόνο να δοξάζεται. Επιθυμεί να γίνει γνωστός από εμάς και να έρθει στις ζωές μας. Ο Ιησούς είπε: «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού.» (Αποκάλυψη 3:20)
Ο μακαρίτης Carl Gustac Jung είπε «Η κεντρική νεύρωση των ημερών μας είναι η κενότητα». Όλοι μας έχουμε μια βαθιά επιθυμία για τη ζωή μας να έχει νόημα και βάθος. Ο Ιησούς μας προσφέρει μια άφθονη ζωή με περισσότερο νόημα η οποία επέρχεται διαμέσου της σχέσης μας με Αυτόν. Ο Ιησούς είπε «εγώ ήλθον διά να έχωσι ζωήν και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία.» (Ιωαν 10:10)
Επειδή ο Ιησούς πέθανε πάνω στο σταυρό σηκώνοντας όλη την ανθρώπινη αμαρτία, τώρα μας προσφέρει συγχωρητικότητα, αποδοχή, και μια γνήσια σχέση μαζί Του.
Αυτή τη στιγμή μπορείς να προσκαλέσεις τον Ιησού Χριστό στη ζωή σου. Μπορείς να του πεις το εξής: «Ιησού σ’ ευχαριστώ που πέθανες πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες μου. Σου ζητώ να με συγχωρήσεις και να έρθεις τώρα στη ζωή μου. Σ’ ευχαριστώ που μου χαρίζεις μια σχέση μαζί Σου.»
Αν χρειάζεσαι περισσότερες πληροφορίες ή έχεις ακόμη απορίες για το ποιος είναι ο Ιησούς, σε παρακαλούμε επικοινώνησε μαζί μας.
Ζήτησα από τον Ιησού να έρθει και να αλλάξει την ζωή μου (ακολουθούν βοηθητικές πληροφορίες)…
Παρακαλώ δώστε μου περισσότερες πληροφορίες για το πώς μπορώ να γνωρίσω καλύτερα τον Ιησού Χριστό…
Adapted from Know Why You Believe by Paul E. Little, published by Victor Books, copyright (c) 1988, SP Publications, Inc., Wheaton, IL 60187. Used by permission.
